1Profetie; het visioen dat de profeet Habakuk zag.
2Hoe lang nog, HEER, moet ik om hulp roepen
en luistert U niet,
moet ik ‘Geweld!’ schreeuwen
en brengt U geen redding?
3Waarom toont U mij dit onheil
en ziet U deze ellende aan?
Ik zie slechts verwoesting en geweld,
opkomende twist en groeiende tweedracht.
4De wet wordt ondermijnd,
het recht krijgt niet langer zijn loop,
de wettelozen verdringen de rechtvaardigen,
het recht wordt verdraaid.
5Kijk naar de volken, let goed op,
jullie zullen verbaasd zijn en verbijsterd!
Er gebeurt iets, nog tijdens jullie leven,
iets zo uitzonderlijks
dat je het niet zult geloven
als het je wordt verteld.
6Ik laat de Chaldeeën komen,
dat grimmige, onstuimige volk,
dat de hele aarde doorkruist
om andermans woonplaatsen te bezetten.
7Geducht en gevreesd is het,
het stelt zijn eigen wet,
vertrouwt op eigen macht.
8Sneller dan panters zijn hun paarden,
feller dan wolven in de avond.
Hun ruiters komen aangestormd,
van ver komen ze aangevlogen,
als gieren duiken ze op hun prooi.
9Dat hele volk komt aangeraasd,
met geweld rukt het op;
onstuitbaar als de oostenwind
maakt het zo veel gevangenen
als er zand is bij de zee.
10Met koningen drijft het de spot,
met aanvoerders speelt het een spel,
om vestingen lacht het:
het werpt wat aarde op en neemt ze in.
11Dan trekt het verder als een voortrazende stormwind.
Maar boeten zal wie van zijn kracht zijn god maakt.
