Niet moe

₆Hoor, een stem zegt: ‘Roep!’

En een stem antwoordt: ‘Wat zou ik roepen?

De mens is als gras, teer als een bloem in het veld.

₇Het gras verdort en de bloem verwelkt

wanneer de adem van de HEER erover blaast.

Ja, als gras is dit volk.’

₈Het gras verdort en de bloem verwelkt,

maar het woord van onze God houdt eeuwig stand.

₉Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion,

verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem,

verhef je stem, vrees niet.

Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’

₁₀Ziehier God, de HEER!

Hij komt met kracht, zijn arm zal heersen.

Zijn loon heeft Hij bij zich, zijn beloning gaat voor Hem uit.

₁₁Als een herder weidt Hij zijn kudde:

zijn arm brengt de lammeren bijeen,

Hij vlijt ze tegen zijn borst, en zorgzaam leidt Hij de ooien.

₂₆Kijk omhoog: wie heeft dit alles geschapen?

Hij laat het leger sterren voltallig uitrukken,

Hij roept ze bij hun naam, een voor een;

door zijn kracht en onmetelijke grootheid

ontbreekt er niet één.

₂₇Jakob, waarom zeg je – Israël, waarom beweer je:

‘Mijn weg blijft voor de HEER verborgen,

mijn God heeft geen oog voor mijn recht’?

₂₈Weet je het niet? Heb je het niet gehoord?

Een eeuwige God is de HEER,

schepper van de einden der aarde.

Hij wordt niet moe, Hij raakt niet uitgeput,

zijn inzicht is niet te doorgronden.

₂₉Hij geeft de vermoeide kracht,

de machteloze geeft Hij macht in overvloed.

₃₀Jongens worden moe en raken uitgeput,

zelfs jonge mannen struikelen,

₃₁maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht:

hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,

hij loopt, maar wordt niet moe,

hij rent, maar raakt niet uitgeput.