Emoties

₂Zoals een hinde smacht

naar stromend water,

zo smacht mijn ziel

naar U, o God.

₃Mijn ziel dorst naar God,

naar de levende God,

wanneer mag ik nader komen

en voor God verschijnen?

₄Tranen zijn mijn brood,

bij dag en bij nacht,

want heel de dag hoor ik zeggen:

‘Waar is dan je God?’

₅Weemoed vervult mijn ziel

nu ik mij herinner hoe

ik meeliep in een dichte stoet

en optrok naar het huis van God –

een feestende menigte,

juichend en lovend.

₆Wat ben je bedroefd, mijn ziel,

en onrustig in mij.

Vestig je hoop op God,

eens zal ik Hem weer loven,

mijn God, die mij ziet en redt.

₇Mijn ziel is bedroefd,

daarom denk ik aan U,

hier in het land van de Jordaan,

bij de Hermon, op de top van de Misar.

₈De roep van vloed naar vloed,

de stem van uw waterstromen –

al uw golven slaan

zwaar over mij heen.

₉Overdag bewijst de HEER mij zijn liefde,

’s nachts klinkt een lied in mij op,

een gebed tot de God van mijn leven.

₁₀Tot God, mijn rots, wil ik zeggen:

‘Waarom vergeet U mij,

waarom ga ik gehuld in het zwart,

door de vijand geplaagd?’

₁₁Mij gaat door merg en been

de hoon van mijn belagers,

want ze zeggen heel de dag:

‘Waar is dan je God?’

₁₂Wat ben je bedroefd, mijn ziel,

en onrustig in mij.

Vestig je hoop op God,

eens zal ik Hem weer loven,

mijn God, die mij ziet en redt.