Wekelijkse rust  - Deut. 5:12-15

God stelde een wekelijkse rustdag in en wilde dat de Israëlieten zich daaraan zouden houden, zodat ze niet zouden vergeten dat ze ooit slaven waren. God bevrijdde hen uit de slavernij, en de wekelijkse dag van rust moest hen herinneren aan die vrijheid. Niet alleen het volk was vrij, ook de slaven, slavinnen, dieren en vreemdelingen moesten die dag vrij zijn van hun werk. In de Joodse wijken in Israël zie je nog duidelijk welke impact die rust heeft. Er wordt geen werk verricht (ook niet binnenshuis, zoals koken of schoonmaken), er wordt niet gesproken over politieke zaken, mensen lopen een beperkt aantal meters, er wordt geen licht ontstoken (dus gaat iedereen op tijd naar bed). Het is een dag om in de kleine familiekring te danken, stil te staan en achterom te kijken: wat is er afgelopen tijd gebeurd? Het is een tijd om op adem te komen. Er is ook letterlijk rust: er zijn weinig geluiden buiten, want er is nauwelijks verkeer en er zijn weinig afleidingen (ook de tv aandoen geldt als licht ontsteken). Je hoofd en lichaam komen tot rust. Volgens het boek Leviticus (25:1-2) krijgt ook het land eens per zeven jaar een jaar de tijd om te herstellen. Het is een wijs inzicht: alles in de schepping heeft rust nodig. Deze wekelijkse en jaarlijkse reset geeft adempauze, bezinningstijd en lucht in het leven.

Hoe wil jij deze week heel bewust tijd nemen voor stilte en dankbaarheid?

Luister naar deze overdenking