Psalmen 2

₁Wêrom binne de folken sa rebelsk,

meitsje de naasjes plannen-fan-neat,

₂stelle de keningen fan ’e ierde har op,

spanne de machthawwers gear

tsjin de Heare en syn Messias:

₃Lit ús har bannen brekke,

har stringen ôfstrûpe!

₄Dy’t yn ’e himel wennet, laket,

de Hear slacht de spot mei har.

₅Mar aanst sprekt Er tsjin har yn grime,

yn syn lilkens ferbjusteret Er har:

₆Iksels haw dochs myn kening salve

op Sion, myn hillige berch.

₇Lit my ferhelje de machtiging fan de Heare.

Hy hat sein: Myn soan bisto,

hjoed bin Ik dyn heit wurden.

₈Freegje My, dan jou Ik dy folken yn eigendom,

en ierdrykseinen yn besit.

₉Meist har tebrizelje mei in stêf fan izer,

har stikkenbruie as diggelguod.

₁₀No dan, keningen, kies de wiiste wei,

nim de warskôging oan, hearskers fan ’e ierde.

₁₁Tsjinje de Heare mei huverjend ûntsach,

tútsje beevjend syn fuotten,

₁₂dat Er net lilk wurdt en jimme ûnderweis omkomme,

– want samar lôget syn grime op.

Hoe gelokkich is elk dy’t ûntwyk fynt by Him.