Psalmen 136

₁Tankje de Heare, want Hy is goed,

ivich duorret syn geunst.

₂Tankje de heechste God,

ivich duorret syn geunst.

₃Tankje de heechste Hear,

ivich duorret syn geunst.

₄Hy docht grutte wûnders, Hy allinnich,

ivich duorret syn geunst.

₅De himel makke Er mei wysheid,

ivich duorret syn geunst.

₆De ierde lei Er fêst op it wetter,

ivich duorret syn geunst.

₇Hy makke de grutte ljochten,

ivich duorret syn geunst.

₈De sinne om te hearskjen oer de dei,

ivich duorret syn geunst.

₉Moanne en stjerren om te hearskjen oer de nacht,

ivich duorret syn geunst.

₁₀De Egyptners rekke Er yn har earstlingsbern,

ivich duorret syn geunst.

₁₁Israel helle Er út har fermidden,

ivich duorret syn geunst.

₁₂Mei in sterke hân en in útstutsen earm,

ivich duorret syn geunst.

₁₃De Reidsee snied Er midstwa,

ivich duorret syn geunst.

₁₄En Israel liet Er dêrtroch gean,

ivich duorret syn geunst.

₁₅Farao mei syn leger dreau Er de Reidsee yn,

ivich duorret syn geunst.

₁₆Hy liet syn folk troch de wyldernis gean,

ivich duorret syn geunst.

₁₇Grutte keningen hat Er ferslein,

ivich duorret syn geunst.

₁₈Machtige keningen hat Er deade,

ivich duorret syn geunst.

₁₉Sichon, de kening fan ’e Amoriten,

ivich duorret syn geunst.

₂₀En Og, de kening fan Bazan,

ivich duorret syn geunst.

₂₁Har lân joech Er as erfskip,

ivich duorret syn geunst.

₂₂As erfskip oan Israel, syn tsjinner,

ivich duorret syn geunst.

₂₃Yn ’e fernedering hat Er oan ús tocht,

ivich duorret syn geunst.

₂₄Hy ûntskuorde ús oan ’e tsjinstanners,

ivich duorret syn geunst.

₂₅Hy jout brea oan al wat libbet,

ivich duorret syn geunst.

₂₆Tankje de God fan ’e himel,

ivich duorret syn geunst.