Markus 2

₁Doe’t Jezus in deimannich neitiid yn Kafarnaüm weromkaam en de lju hearden, dat Er thúskommen wie, ₂kamen der safolle minsken byinoar, dat der wie om ’e doar gjin romte mear. En Hy ferkundige harren it evangeelje. ₃Doe woenen fjouwer man dy’t in lammenien droegen, nei Him ta. ₄Mar omdat se fanwegen al dat folk net oan Him ta komme koenen mei de lamme, makken se boppe it plak, dêr’t Hy stie, in gat yn it dak; dêr lieten se it bêd mei de lamme trochhinne sakje. ₅Doe’t Jezus har fertrouwen seach, sei Er tsjin de lamme: Bêste freon, dyn sûnden wurde ferjûn. ₆No sieten der in pear wetlearaars by en dy fregen harsels ôf: ₇Wat docht dy man sa te praten? It is godslasterlik, wat Er seit. Wa oars kin sûnden ferjaan as God allinne? ₈Jezus fernaam op slach, dat se soks yn har omgean lieten, en sei: Wêrom sitte jimme dêr ûnderinoar sa oer te praten? ₉Wat is makliker, tsjin de lamme te sizzen: De sûnden wurde dy ferjûn of te sizzen: Kom oerein, krij dyn bêd op en gean dyn wegen? ₁₀Mar om jim sjen te litten, dat de Minskesoan op ierde de macht hat sûnden te ferjaan ...! Dêrom sei Er tsjin de lamme: ₁₁Ik sis dy: Kom oerein, krij dyn bêd op en gean nei hûs! ₁₂De man kaam oerein, krige syn bêd op en wylst alleman it seach, gong er fuort. Dat elkenien stie fersteld, ferhearlike God en sei: Soks ha wy noch noait earder sjoen.

₁₃Doe’t Er wer ris by de mar lâns rûn, kaam alle folk nei Him ta en Hy learde harren. ₁₄Yn it foarbygean seach Er Levy, de soan fan Alféus, by syn tolhús sitten en Hy sei tsjin Him: Folgje My!En hy folge Him. ₁₅Doe’t Jezus by Levy oan hûs wie, leinen ek frijwat tolgarders en oar min folk mei Jezus en syn learlingen oan tafel. Der wienen al gâns minsken dy’t Him folgen. ₁₆Doe’t de wetlearaars dy’t by de Fariseeërs hearden, seagen, dat Hy mei sûnders en tolgarders iet, seinen se tsjin syn learlingen: Wat! Yt Hy mei sûnders en tolgarders? ₁₇Jezus hearde dat en sei tsjin harren: Sûne minsken hawwe gjin ferlet fan in dokter, siken wol; Ik bin net kommen om deugdsume minsken te roppen, mar sûnders.

₁₈De learlingen fan Johannes en fan ’e Fariseeërs holden ris festeldei. Se kamen by Him en seinen: Wêrom festje de learlingen fan Johannes en dy fan ’e Fariseeërs al, en Jowes net? ₁₉Jezus antwurde harren: Kinne brulloftsgasten faaks festje, sa lang as de breugeman yn har fermidden is? Sa lang’t de breugeman by har is, kinne se gjin festeldei hâlde. ₂₀Mar der komme dagen dat de breugeman by harren weinommen is, en dan, dy deis, sille se festje. ₂₁Gjinien set in nije wollen lape yn in âlde wollen mantel; dan skuort it nij ynsette stik by it krimpen los fan it âlde, en dêr komt noch slimmer skuor fan. ₂₂Gjinien docht nije wyn yn âlde sekken; dan skuorre de sekken troch de wyn útinoar, en dan binne èn wyn èn sekken wei. Nee, nije wyn moat yn nije sekken.

₂₃Doe’t Hy ris op in sabbat troch de nôtfjilden rûn, begûnen syn learlingen ûnderweis ieren ôf te teppen. ₂₄De Fariseeërs seinen tsjin Him: Sjoch noris, wat dogge se dêr? Dat mei net op sabbat. ₂₅Hy sei tsjin harren: Hawwe jimme dan noait lêzen, wat David die, doe’t dy der slim foar siet en hy mei syn maten honger hie? ₂₆Hoe’t er doe, yn ’e tiid fan hegepryster Abjatar, it hillichdom yngong, de toanbreaën opiet, dêr’t allinne de prysters fan ite meie, en hoe’t er ek dy’t by him wienen dêrfan joech? ₂₇En Hy sei ek noch tsjin harren: De sabbat is der kommen om ’e minske en de minske net om ’e sabbat. ₂₈Dêrom hat de Minskesoan it ek oer de sabbat te sizzen.