Leviticus 5

₁As in persoan him misgiet: Hy hat in iepenlike beswarring en hy is getuge, hy hat it sjoen, of hy wit dêrfan en dochs jout er it net oan, dan moat er foar syn sûnde stean. ₂Of in persoan hat ien of oar dat ûnrein is, oanrekke, it ies fan in ûnrein wyld dier, of fan in ûnrein stik fee of fan in ûnrein krûpend dier en hy hat der gjin erch yn, dan is er ûnrein en skuldich. ₃Of as er sûnder erch wat ûnreins fan in minske oanrekke hat, ien of oare ûnreinheid dêr’t er sels ûnrein fan wurdt, en dan komt it him yn ’t sin, dan is er skuldich.

₄Of as in persoan ûnbetochtsum in eed docht: der komt samar wat oer syn lippen, oft it no is om goed of om kwea te dwaan, wat in minske der ek samar mei in eed hinne sizze kin, en dan komt it him yn ’t sin, dan is er skuldich oan ien fan dy dingen. ₅As er him oan ien fan dy dingen skuldich makke hat, dan moat er belide wêr’t er him yn misgien hat. ₆En dan sil er de Heare as syn skuldoffer in froulik dier, skiep of geit bringe; dat moat in sûnde-offer wêze foar de misstap dy’t er begien hat, en de pryster sil fersoening oer him bewurkje foar syn misstap.

₇Mar as in laam him net barre mei, dan sil er foar wat er misdien hat, de Heare as skuldoffer twa toarteldowen of twa jonge dowen bringe, ien foar in sûnde-offer en ien foar in brânoffer. ₈Hy sil se by de pryster bringe en dy sil earst de do foar it sûnde-offer offerje. Dy moat de kop der by de nekke om’t ôf ôfknipe, mar dy der net hielendal ôfhelje. ₉Dan sil er fan it bloed fan it sûnde-offer tsjin ’e kant fan it alter sprinkelje en it oerbleaune bloed moat útknypt wurde tsjin ’e foet fan it alter. It is in sûnde-offer. ₁₀En de twadde moat er behannelje as brânoffer, neffens foarskrift. Sa sil de pryster fersoening foar him bewurkje foar syn misstap en it sil him ferjûn wurde.

₁₁As twa toarteldowen of twa jonge dowen him ek net barre meie, dan sil er as offerjefte foar wat er misdien hat in tsiende efa fyn moal bringe, as in sûnde-offer. Hy mei der gjin oalje oer jitte en dêr ek gjin wijreek by dwaan. It is ommers in sûnde-offer. ₁₂Dan sil er it by de pryster bringe en de pryster sil der in hanfol útnimme, it oantinkingsoffer, en dat op it alter op de fjoeroffers fan de Heare yn reek opgean litte. It is in sûnde-offer. ₁₃Sa sil de pryster fersoening foar him bewurkje oer de misstap dy’t er yn ien fan de neamde gefallen begien hat en it sil him ferjûn wurde. Foar de pryster lykwols sil it as in moaloffer wêze.

₁₄De Heare sei tsjin Mozes: ₁₅As in persoan him besûndige hat, mei’t er him sûnder euvelmoed misgien hat oan ien fan ’e dingen dy’t de Heare tawijd binne, dan sil er de Heare as syn skuldoffer bringe in geve raam fan it lytsfee nei wat er neffens dyn skatting ferskuldige is oan sulveren sikkels neffens de hillige sikkel. ₁₆Wat er misdien hat tsjin it hillichdom, dat moat er fergoedzje en dêr in fyfte part noch oerhinne dwaan en dat de pryster jaan. En de pryster sil fersoening oer him bewurkje mei de raam fan it skuldoffer en it sil him ferjûn wurde.

₁₇As in persoan him misgien hat en wat tsjin ien fan ’e geboaden fan de Heare dien hat, dat men net dwaan mei, mar hy hat der sels gjin erch yn, dan is er likegoed skuldich en moat er foar syn sûnde stean. ₁₈Hy moat dan in geve raam fan it lytsfee, neffens dyn skatting, foar in skuldoffer by de pryster bringe. De pryster bewurket dan oer him fersoening foar de dwaling dêr’t er sels gjin erch yn hie, en it sil him ferjûn wurde. ₁₉It is in skuldoffer. Hy stie sûnder mis kuldich foar de Heare.

₂₀De Heare sei tsjin Mozes: ₂₁As in persoan him misgien hat en him besûndige tsjin de Heare: hy hat it syn folksgenoat ligen hjitten dat him wat tabetroud of yn bewar jûn is, of dat hy it tellen hat, of hy hat syn meiminske wat ôfset, ₂₂of hy hat wat fûn dat weitôge wie en hat dat ligen hjitten en hy docht in falske eed foar ien fan ’e dingen dêr’t in minske him allegearre yn isgean kin – ₂₃en as er him dan misgien hat en skuldich wurden is, dan moat er wat er stellen hat of ôfset, of wat him tabetroud wie, of wat weitôge wie en dat er fûn hat, weromjaan.

₂₄Ek alles dêr’t er in falske eed foar dien hat. Hy moat it folslein fergoedzje en dêr noch in fyfte part oerhinne jaan. De deis fan it skuldoffer moat er it jaan oan wa’t it takomt. ₂₅En foar syn skuld sil er de Heare in geve raam fan it lytsfee, neffens dyn skatting, ta in skuldoffer by de pryster bringe. ₂₆Dan sil de pryster oer him fersoening bewurkje foar de Heare en wêr’t er him ek mar oan skuldich makke hat, it sil him ferjûn wurde.