Deuteronomium 14

₁Jimme binne bern fan de Heare jimme God. Jim meie om in deade jimsels net yn it lichem snije en jimme de foarholle net keal skeare, ₂want do bist in hillich folk foar de Heare dyn God. De Heare hat dy út alle folken op ’e ierde as syn eigen folk útkard.

₃Do meist neat ite dat in ôfgriis is. ₄Dit is it fee dat jimme ite meie: kij, skiep, geiten, ₅harten, gazellen, damharten, stienbokken, antilopen, gemzen en berchgeiten. ₆Alle fee dat spjalte kleien hat, en dan folslein yn twaën spjalt, en alle fee dat wjerkôget, dat meie jimme ite. ₇Fan wat wjerkôget of de kleien folslein spjalt hat, meie jim lykwols dizze net ite: de kamiel, de hazze en de klipdas, want hja wjerkôgje wol, mar hawwe gjin spjalte kleien. Hja sille jimme ûnrein wêze. ₈Ek de baarch sil foar jimme ûnrein wêze, want dy hat wol spjalte kleien, mar wjerkôget net; ûnrein is er jimme. Fan sok fleis meie jimme net ite en sok ies net oanreitsje.

₉Fan alles wat yn it wetter is, meie jimme dit ite: Alles wat finnen en skobben hat meie jimme ite. ₁₀Alles wat lykwols gjin finnen en skobben hat, dat meie jimme net ite. Dat is jimme ûnrein. ₁₁Alle reine fûgels meie jimme ite. ₁₂Dizzen lykwols meie jimme net fan ite: de earn, de see-earn, de burdgier, ₁₃de wou, de falk, alle soarten gieren, ₁₄alle soarten ravens, ₁₅de strúsfûgel, de ûle, de seekob, alle soarten sparwers, ₁₆de stienûle, de ibis, de oehoe, ₁₇de pilekaan, de iesgier, de ielgoes, ₁₈de earrebarre, alle soarten reagers, de hûpe en de flearmûs. ₁₉Ek alle ynsekten dy’t wjukken ha binne foar jimme ûnrein: jimme meie dy net ite. ₂₀Alle reine fûgels meie jimme ite.

₂₁Jimme meie gjin ies ite. Dat kinsto oan ’e frjemdling dy’t by dy tahâldt te iten jaan of it ferkeapje oan in bûtenlanner. Want do bist in hillich folk foar de Heare dyn God. Do meist in bokje net siede yn ’e molke fan syn mem.

₂₂Do moatst trou de tsienden jaan fan alles wat dyn sied opbringt, fan wat it fjild jier op jier jout. ₂₃Foar de eagen fan de Heare dyn God, op it plak dat Hy útkieze sil om dêr syn namme wenje te litten, dêr moatsto de tsienden ite fandyn nôt, dyn druvesop en dyn oalje en fan de earstelingen fan dyn kij en fan dyn skiep, datsto leare meist foar altyd ûntsach te hawwen foar de Heare dyn God. ₂₄Mocht de reis dy lykwols te mânsk wurde, datst it net meinimme kinst, mei’t it plak dat de Heare dyn God útkieze sil om syn namme dêr te fêstigjen, te fier fan dy ôf leit omdat de Heare dyn God dy segene hat, ₂₅meitsje it dan oan jild, nim dat jild yn ’e hân mei en gean nei it plak dat de Heare dyn God foar Himsels útkieze sil. ₂₆Dan meist dat jild útjaan foar alles dêrst mar sin oan hast, foar kij, skiep, wyn of sterke drank en foar alles dêrst nocht oan hast en yt dat dan foar de eagen fan de Heare dyn God. Dan meist bliid wêze, do en dyn húsgesin. ₂₇Lit dan de Levyt, dy’t binnen dyn poarten tahâldt net oan syn lot oer, want hy hat part noch erfdiel mei dy.

₂₈Nei ferrin fan trije jier moatsto tsienden fan dyn hiele ynkommen opbringe en dy opslaan yn dyn stêden. ₂₉Dan kin de Levyt om’t er part noch erfdiel mei dy hat, de frjemdling, de wees en de widdo, dy’t by dy tahâlde, ite en sêd wurde. Dan sil de Heare dyn God dy segenje yn alles watst ûndernimme silst.