2 Korintiërs 3

₁Begjinne wy ússels al wer oan te priizjen? Of binne wy faaks, lykas somliken, ferlegen om brieven fan oanrikkemedaasje foar jimme of fan jimme? ₂Jimme sels binne ús brief, ús yn it herte skreaun, begryplik en lêsber foar alle minsken, ₃in iepen brief fan Kristus, mei ús help opsteld; net mei inket skreaun, mar mei de Geast fan ’e libbene God, net op stiennen platen, mar op platen, dy’t herten fan libbene minsken binne.

₄Sa’n grut betrouwen hawwe wy yn God, troch Kristus. ₅Net dat wy út ússels dat oankinne en betink soks sels. Alles wat wy kinne komt fan God. ₆Hy is it, dy’t ús de fermogens jûn hat om tsjinners te wêzen fan in nij ferbûn, net yn in skreaune wet, mar yn in geastlike bân fêstlein. Want de skreaune wet makket dea, mar de Geast makket libben. ₇No wie dan de tsjinst fan ’e dea, mei letters yn stien gravearre, al mei sa’n hearlikheid, dat de Israeliten Mozes net lyk oansjen koenen fanwegen de glâns fan syn gesicht, dy’t dochs foarby gong. ₈Hoefolleste hearliker sil dan de tsjinst fan ’e Geast net wêze? ₉As de tsjinst fan ’e feroardieling al hearlikheid wie, nammerste oerfloediger yn hearlikheid is dan de tsjinst fan ’e frijspraak. ₁₀Nee, de hearlikheid dy’t wie, moat net lykje by de hearlikheid dy’t boppe alles giet. ₁₁Want as dat wat foarby giet al mei hearlikheid mank gong, nammerste grutter is de hearlikheid fan dat wat bliuwt.

₁₂Om’t wy dan sok in hope hawwe, geane wy mei folle frijmoedigens te wurk, ₁₃en dogge net lykas Mozes, dy’t syn gesicht mei in kape bediek. De Israeliten mochten net sjen, hoe’t dy glâns wer foarbygong. ₁₄Mar har betinken waard ek noch ferhurde. Oan hjoed de dei ta ommers is deselde kape der bleaun by it lêzen fan it Alde Testamint. Hy wurdt net weinommen, om’t er allinne ferdwynt as men yn Kristus leaut. ₁₅Mar oan hjoed de dei ta leit der harren, sa faak as Mozes lêzen wurdt, in kape oer it hert. ₁₆Sa faak lykwols immen him ta de Hear bekeart, wurdt de kape weinommen. ₁₇De Hear no is de Geast, en dêr’t de Geast fan de Hear is, dêr is frijheid. ₁₈Wy allegearre no, dy’t mei in ûnbedutsen gesicht de hearlikheid fan de Hear as yn in spegel oanskôgje, wurde nei itselde byld fan uterlik feroare, wat langer wat hearliker; troch de Hear ommers, dy’t Geast is.