Psalmen 88

₂HEER, God, mijn redder,

overdag schreeuw ik het uit,

’s nachts zit ik stil voor u neer.

₃Laat mijn gebed u bereiken,

luister naar mijn klagen,

₄ik word door rampen bezocht,

mijn leven nadert het dodenrijk.

₅Ik hoor bij wie afgedaald zijn in het graf,

ik ben als een man aan het eind van zijn krachten,

₆een naamloze dode, ik ben

als een gesneuvelde in een massagraf,

aan wie u niet langer denkt,

losgerukt uit uw hand.

₇U hebt mij onder in de kuil gelegd,

in het duister van de diepte,

₈uw toorn drukt zwaar op mij,

uw golven slaan over mij heen. sela

₉Bekenden hebt u van mij vervreemd,

afgrijzen roep ik bij hen op,

ik ben ingesloten en zie geen uitweg meer.

₁₀Mijn ogen zijn dof van ellende,

ik roep u aan, HEER, elke dag,

en strek mijn handen naar u uit.

₁₁Doet u aan doden wonderen,

staan schimmen op om u te loven? sela

₁₂Komt uw liefde in het graf ter sprake

of uw trouw in de afgrond?

₁₃Weet men in de duisternis van uw wonderen

of van uw weldaden in het land der vergetelheid?

₁₄Daarom roep ik u om hulp, HEER,

elke morgen nader ik u met mijn gebed.

₁₅Waarom, HEER, verstoot u mij

en verbergt u voor mij uw gelaat?

₁₆Ik ben verzwakt, van jongs af in doodsgevaar,

verbijsterd moet ik uw woede verduren.

₁₇De gloed van uw toorn overweldigt mij,

uw verschrikkingen maken mij sprakeloos,

₁₈als water omringen ze mij, dag aan dag,

van alle kanten sluiten ze mij in.

₁₉Mijn beste vrienden hebt u van mij vervreemd,

mijn enige metgezel is de duisternis.