Psalm 42

42¹Een lied van de Korachieten. Voor de zangleider.

Ik verlang naar God

²God, ik verlang naar u,

zoals een hert verlangt naar helder water.

³Met heel mijn hart verlang ik naar u,

u bent de God die leven geeft.

Wanneer zal ik weer bij u zijn?

⁴Dag en nacht ben ik verdrietig,

ik kan alleen nog maar huilen.

En steeds weer vragen mijn vijanden mij:

‘Waar is nu je God?’

Waarom ben ik zo bedroefd?

⁵Lang geleden liep ik mee met iedereen,

op weg naar de tempel van God.

We juichten en we zongen,

we vierden allemaal feest.

Daar denk ik aan terug,

daar verlang ik naar.

⁶Waarom ben ik zo bedroefd,

waarom zo onrustig van binnen?

Ik moet op God vertrouwen.

Eens zal ik hem weer danken.

Hij zal mij redden,

hij is mijn God.

⁷Ik ben diep bedroefd.

En ik denk aan God,

hier bij de bronnen van de Jordaan,

hoog in de bergen in het noorden,

ver van Jeruzalem.

⁸Overal om mij heen is water.

Overal hoor ik water stromen,

met veel geweld komt het omlaag.

Ik voel me door God verlaten.

Waarom vergeet de Heer mij?

⁹Eens zal de Heer mij weer zijn liefde geven!

Dan zal ik dag en nacht voor hem zingen,

ik zal bidden tot de God die mij leven geeft.

¹⁰Maar nu vraag ik aan God,

de God die mij beschermt:

Waarom vergeet u mij?

Waarom onderdrukken mijn vijanden mij

en loop ik rond in sombere kleren?

¹¹Mijn vijanden lachen me uit,

het doet pijn tot in mijn botten.

En steeds weer zeggen ze:

‘Waar is nu je God?’

¹²Waarom ben ik zo bedroefd,

waarom zo onrustig van binnen?

Ik moet op God vertrouwen.

Eens zal ik hem weer danken.

Hij zal mij redden,

hij is mijn God.

Psalm 43

Eens zal ik God weer danken

43¹Help mij, God!

Verdedig mij tegen slechte mensen,

bescherm me tegen leugenaars en bedriegers.

²Bij u ben ik toch veilig?

Waarom mag ik dan niet bij u zijn?

Waarom onderdrukken mijn vijanden mij

en loop ik rond in sombere kleren?

³Blijf bij mij met uw licht en uw trouw,

en breng me naar uw heilige berg,

naar de plaats waar u woont.

⁴Laat mij weer in uw tempel komen,

want u bent mijn grootste vreugde.

Ik wil spelen op de harp

en zingen voor u, mijn God.

⁵Waarom ben ik zo bedroefd,

waarom zo onrustig van binnen?

Ik moet op God vertrouwen.

Eens zal ik hem weer danken.

Hij zal mij redden,

hij is mijn God.

Psalm 44

44¹Een lied van de Korachieten. Voor de zangleider.

God heeft zijn volk een land gegeven

²God, lang geleden hebt u wonderen gedaan,

in de tijd van onze voorouders.

Zij hebben het doorverteld aan hun kinderen,

en die hebben het weer aan ons verteld.

³U hebt andere volken weggejaagd

om onze voorouders een eigen land te geven,

een plek waar ze konden wonen.

⁴Ze kregen het land niet op eigen kracht,

niet door hun wapens en hun leger.

U hebt hun het land gegeven,

u hebt hen geholpen met uw macht.

U hebt hen beschermd,

omdat u van hen hield.

⁵God, u hebt dat gedaan,

u liet het volk van Jakob overwinnen.

U bent onze koning!

God redt ons

⁶Samen met u verslaan wij onze vijanden,

met uw hulp vernietigen wij onze tegenstanders.

⁷We vertrouwen niet op onze wapens,

we weten dat geweld ons niet kan redden.

⁸U bent het die ons redt van onze vijanden.

U overwint ze, u jaagt ze weg.

⁹Daarom zingen we elke dag voor u,

daarom danken wij u steeds opnieuw.

God denkt niet meer aan ons

^10-11Maar nu wilt u ons niet meer zien.

U gaat niet meer met onze legers mee,

u gaat niet voor onze soldaten uit.

Daarom moesten we vluchten voor onze vijanden.

Ze hebben ons verslagen,

en ze hebben alles van ons afgenomen.

¹²U hebt ons zomaar weggedaan,

zo makkelijk als je een schaap laat slachten.

U hebt ons weggejaagd naar verre landen.

¹³Wij waren uw volk,

maar u hebt ons weggegeven,

u hebt ons zomaar weggedaan.

Onze vijanden spotten met ons

¹⁴De volken om ons heen beledigen ons,

ze hebben geen respect voor ons,

ze lachen ons uit.

¹⁵U hebt ons overal belachelijk gemaakt,

alle volken spotten met ons.

^16-17Dat moeten we meemaken,

elke dag weer.

Als we onze vijanden horen lachen,

als we zien hoe ze ons straffen,

dan voelen we ons vernederd.

Wij zijn trouw gebleven aan God

¹⁸Al die dingen maken we mee,

maar we vergeten u niet.

We zijn u trouw gebleven,

¹⁹we zijn niet bij u weggegaan.

We leven volgens uw wet,

²⁰en toch vernietigt u ons!

U laat ons leven in ellende,

u hebt ons alleen gelaten.

²¹We zijn u niet vergeten, God,

we hebben geen andere goden vereerd.

²²Dat zou u wel hebben ontdekt!

U weet toch alles van ons?

²³Maar wij moeten sterven omdat we trouw zijn aan u.

We worden behandeld als schapen die worden geslacht.

Wij vragen God om hulp

²⁴Word wakker, Heer! Waarom slaapt u?

Word wakker, en laat ons weer bij u komen.

²⁵Waarom verbergt u zich,

waarom vergeet u onze ellende,

waarom denkt u niet aan ons?

²⁶We zijn diep bedroefd,

we hebben geen kracht meer om te leven.

²⁷Kom ons te hulp, Heer,

laat ons uw liefde zien en red ons!