Psalm 102 102

₂Heer, hoor mijn gebed,

hoor hoe ik om hulp roep.

₃Verberg u niet voor mij.

Ik ben in nood,

luister naar mij!

Ik roep naar u,

geef mij toch antwoord.

₄Elke dag word ik zwakker,

mijn lichaam is heet van de koorts.

₅Ik heb nergens kracht meer voor,

eten wil ik niet meer.

₆Ik ben mager van verdriet,

je kunt bijna mijn botten zien.

₇Ik ben alleen,

als een vogel in de woestijn,

als een uil in een verlaten huis.

₈Ik lig wakker,

ik ben alleen,

als een eenzame vogel op het dak.

₉Mijn vijanden lachen me uit.

Ze schelden en spotten, elke dag weer.

₁₀Ik eet zand in plaats van brood.

Ik drink mijn eigen tranen,

zo veel verdriet heb ik.

₁₁Want u bent woedend op mij!

Het is alsof ik afval ben,

alsof u mij hebt weggegooid.

₁₂Mijn dagen gaan zomaar voorbij,

al mijn kracht is weg.

₁₃Maar u bent voor eeuwig koning, Heer,

uw naam zal nooit vergeten worden.

₁₄Laat ons zien dat u nog steeds van Sion houdt!

Het is nu tijd om uw stad te redden,

het is tijd voor vergeving.

₁₅Want wij zijn uw volk,

wij houden van deze stad,

ook al is er veel verwoest,

ook al zien we alleen maar stenen en stof.

_16-18Heer, uw volk zal om vergeving vragen,

en u zult luisteren naar hun gebed.

U zult Sion weer opbouwen

en laten zien hoe machtig u bent.

Dan zullen alle volken u vereren,

alle koningen op aarde zullen voor u buigen.

_19-21Uw volk zit gevangen in verre landen,

ze zijn bang voor de dood.

Maar u zult omlaag kijken vanuit de hoge hemel

en zorgen voor uw mensen op aarde.

U zult hun gebed horen en hen bevrijden,

u zult uw volk een nieuw leven geven.

Dat moet worden opgeschreven voor hun kinderen,

dan kunnen ook zij over u zingen!

_22-23Dan zullen alle volken naar Sion komen,

daar zullen ze u vereren.

Ze zullen vertellen over uw daden, Heer,

ze zullen zingen over uw macht.

₂₄God, ik ben nog jong,

maar u hebt mijn kracht al weggenomen.

₂₅God, zelf leeft u voor altijd.

Laat mij niet nu al sterven,

haal mij niet nu al weg uit het leven.

₂₆Lang geleden hebt u de aarde vastgezet,

en u hebt ook de hemel gemaakt.

₂₇De hemel en de aarde zullen verdwijnen,

maar u blijft altijd bestaan.

De hemel en de aarde zullen vergaan,

zoals oude kleren verslijten.

Niets blijft er van ze over.

₂₈Maar u blijft altijd wie u bent,

u leeft voor altijd.

₂₉Onze kinderen zullen in vrede leven,

en ook voor hun kinderen zult u zorgen.