Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap
27 maart 2021

Zes keer Bijbels klagen

‘Hou vol!’ ‘We mogen niet klagen!’ Herken je dat? Van die goedbedoelde adviezen waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten. De Bijbel staat vol met hoop, maar vertelt ons ook over mensen die de moed verloren zijn. Zes Bijbelteksten omdat het wél Bijbels is om te klagen.

1.) Job

Misschien wel het meest bekende Bijbelboek over verdriet en beproeving: Job. Job is een goed mens, gelovig en met respect voor God, en tóch raakt hij alles kwijt en moet hij lijden. Zijn verdriet en lijden gaat zo diep dat hij geen uitweg meer ziet. Uit Job 6:

‘Weeg mijn verdriet en mijn boosheid,
leg mijn lijden erbij in de weegschaal:
zwaarder is het dan het zand van de zee.
Daarom waren mijn woorden zo onbezonnen.

Job 6:2-3

Laat toch gebeuren waar ik om vraag,
laat God mijn hoop verwerkelijken.
Wilde hij mij maar verpletteren,
zijn hand terugtrekken, mijn levensdraad afsnijden.
Dat zou een troost voor mij zijn,
ik zou opspringen, ondanks de pijn die hij mij niet bespaart,
ik heb de woorden van de Heilige nooit verloochend.
Ik heb geen kracht meer om te wachten.
Met welk doel zou ik alles verdragen?

Job 6:8-11, NBV

Denk je aan zelfmoord of maak je je zorgen om iemand? Praten over zelfmoord helpt en kan anoniem via de chat op www.113.nl of telefonisch op 113 of 0800-0113.

2.) Psalm 88

Psalm 88 is een wanhopige psalm. God wordt oprecht aangeklaagd, en de dichter maakt de wanhoop niet kleiner dan deze is. En in tegenstelling tot andere psalmen eindigt deze psalm niet hoopvol, maar diep in de put:

Waarom, HEER, verstoot u mij
en verbergt u voor mij uw gelaat?
Ik ben verzwakt, van jongs af in doodsgevaar,
verbijsterd moet ik uw woede verduren. De gloed van uw toorn overweldigt mij,
uw verschrikkingen maken mij sprakeloos,
als water omringen ze mij, dag aan dag,
van alle kanten sluiten ze mij in.
Mijn beste vrienden hebt u van mij vervreemd,
mijn enige metgezel is de duisternis.

Psalm 88:15-19, NBV

3.) Jeremia

De profeet Jeremia staat zo bekend om zijn geklaag, dat er zelfs een werkwoord voor klagen naar hem is vernoemd: jeremiëren. En hij klaagde niet alleen over het volk Israël, maar ook over zijn eigen lot. Uit Jeremia 20:

‘Vervloekt is de dag waarop ik ben geboren,
de dag waarop mijn moeder mij baarde.
Die dag mag niet gezegend zijn.
Waarom moest ik de moederschoot verlaten?
Ik heb alleen maar verdriet en pijn,
ik slijt mijn dagen in schande.’

Jeremia 20:14,18, NBV

4.) Klaagliederen

In het boek Klaagliederen staan vijf liederen, over het lot van Jeruzalem, wanhoop en God als tegenstander. In hoofdstuk 3 is een bijzondere klacht te lezen, waarin de dichter ook een ander geluid laat horen. Binnen een paar regels slaat het lied om van klaaglied naar lofzang. De dichter doet niet al teveel moeite om wanhoop en hoop aan elkaar te verbinden of te polijsten, maar laat de twee uitersten ruw naast elkaar bestaan:

Steeds denk ik: Verdwenen is mijn glans, vervlogen mijn hoop op de HEER.
Gedenk mijn nood en mijn zwervend bestaan, de alsem en het gif.
Telkens als ik mijn lot overdenk, ben ik diep terneergeslagen.
Toch geef ik de hoop niet op, want hieraan houd ik vast:
Genadig is de HEER: wij zijn nog in leven! Zijn ontferming kent geen grenzen.

Klaagliederen 3:18-22, NBV

5.) Jezus huilt over Jeruzalem

Jezus rijdt op een ezel richting Jeruzalem, omringt door de leerlingen die zingen en juichen en hun mantels voor Hem op de grond leggen. En dan verschijnt Jeruzalem in het zicht. Jezus huilt als hij de stad ziet. Die man op de ezel, de vredevorst, wordt verdrietig. Middenin de feestvreugde.

Toen Jezus Jeruzalem voor zich zag liggen, begon hij te huilen over het lot van de stad. Hij zei: ‘Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen! Maar dat blijft voor je verborgen, ook nu.’

Lucas 19:41-42, NBV

6.) Jezus voelt zich door God verlaten

Toen Jezus zich door Johannes liet dopen, scheurde de hemel open en kwam de Geest als een duif op zijn schouder zitten. Er klonk een stem uit de hemel, rechtstreeks van God naar Jezus: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon.’ Jaren later, als Jezus aan het kruis hangt, lijkt het tegenovergestelde te gebeuren. Jezus wordt beschimpt als ‘zelfbenoemde Zoon van God’, de hemel sluit zich, en Jezus schreeuwt dat God hem verlaten heeft:

Rond het middaguur viel er duisternis over het hele land, die drie uur aanhield. Aan het einde daarvan, in het negende uur, gaf Jezus een schreeuw en riep luid: ‘Eli, Eli, lema sabachtani?’ Dat wil zeggen: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’

Matteüs 27:45-46, NBV

Als afsluiting verwacht je nu misschien een boodschap van hoop, of een tekst uit de Bijbel die vertelt dat alles weer goed komt. Kan zo’n opsomming van klaagteksten wel zonder troostend woord aan het eind? Ja, in deze blog laten we het klagen gewoon even bestaan. Deze Bijbelteksten geven jou misschien woorden om je verdriet te uiten. In de Bijbel vind je tal van verdrietige lotgenoten. En ook dat kan een troost zijn. Je bent niet alleen.

Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschapv.4.18.12
Volg ons