‘Een lied dat verbindt’
‘Een lied dat verbindt’, dat is de gedachte achter U geeft rust: een initiatief van de EO en de PKN, waarbij meer dan twintig kerken samen een nieuwe versie van het bekende It is Well ten gehore brengen.
Het filmpje is prachtig om te zien en te horen, en straalt naast passie, vreugde en vertrouwen inderdaad een eenheid uit die ontroert. Dat heeft natuurlijk in de eerste plaats te maken met de muziek, waarin de stemmen van de individuele stemmen wonderbaarlijk samensmelten. Maar de eenheid zit volgens mij ook nog in iets anders: de liedtekst barst van verwijzingen naar Bijbelteksten, en de Bijbel is toch wat christenen overal ter wereld met elkaar verbindt.
Het begint al bij de eerste regel, die doet denken aan Psalm 43:5. De psalmdichter vraagt zich daarin af waarom zijn ziel zo onrustig is – God ziet en redt hem immers. Of lees Psalm 62:2 maar eens:
‘Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van hem kom mijn redding.’
En zo gaat het door: Van het scheppingsverhaal, via talloze psalmen tot aan het verhaal over Jezus die de storm tot rust brengt, elke regel doet heeft wel een Bijbels haakje, en vaak zelfs meer dan één:
- Over God die de wereld door zijn stem tot stand heeft gebracht en de schepping die nog steeds naar Hem luistert, lees je natuurlijk in Genesis 1, maar bijvoorbeeld ook in Psalm 29 en 68.
- Bij God die dreigend water tot bedaren brengt, denken we misschien als eerste aan het verhaal over Jezus en zijn leerlingen op het meer van Galilea (bijvoorbeeld Matteüs 8:23-27). Maar ook in het Oude Testament zijn veel teksten te vinden over God die de macht heeft over het water, en die mensen voor dreigende watergolven redt. Bijvoorbeeld Psalm 32:6, 107:25 of Jesaja 51:9-11, een indrukwekkende passage over God die het zeemonster Rahab vermorzelt en bevrijding en vreugde schenkt aan zijn volk. Net als in het lied is water daarbij steeds een beeld voor krachten die ons dreigen te overweldigen. Maar altijd is er dan het vertrouwen, hoe wankel soms ook, dat God altijd nog machtiger is.
- Psalm 121 komt op verschillende manieren terug in het lied: De dichter spreekt over God als schepper van hemel en aarde. Hij richt zijn ogen vol vertrouwen op God. En dan is er natuurlijk het beeld van de berg, die als een onoverkomelijk hindernis voor je kan opdoemen, maar die verdwijnt als je, net als de psalmist, erlangs kijkt, naar God.
- In U geeft rust verdwijnt de berg zelf in zee. Dat beeld komt dan weer niet uit Psalm 121, maar wel uit een andere psalm: Psalm 46:3. Ook uit die psalm spreekt grenzeloos vertrouwen op God:
God is voor ons een veilige schuilplaats,
een betrouwbare hulp in de nood.
Daarom vrezen wij niet, al wankelt de aarde
en storten de bergen in het diepst van de zee. - ‘Geef mij geloof dat niet bezwijkt, ook als de twijfel groter lijkt’, hoor je in het lied. Ook weer zo’n regel die wel tien Bijbelteksten tegelijk oproept. Van de vader die wanhopig roept ‘Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp’ (Marcus 9:24), via Petrus die toch wat al te enthousiast uit de boot was gesprongen (Matteüs 14:22-33 – ook weer zo’n verhaal over dreigend water), tot 2 Korintiërs 2:4:
We worden van alle kanten belaagd, maar raken niet in het nauw. We worden aan het twijfelen gebracht, maar raken niet vertwijfeld.
Eerlijk over twijfel en angst, maar ook altijd weer vol hoop en vertrouwen dat God daar bovenuit stijgt, en, nog belangrijker, ons daar bovenuit wil tillen. Dat is de Bijbelse basis onder U geeft rust. Een basis die het waard is om in allerlei vormen te klinken en door te geven. Deel jij hem ook?
Anne-Mareike Schol-Wetter
Hoofd Bijbelgebruik bij het NBG