2/15 - Herinneringsteken

Inmiddels zijn we iets verder in het verhaal. God heeft inderdaad laten zien dat Hij machtiger is dan de farao, en dat Hij er alles voor overheeft om zijn volk te bevrijden. De prijs was hoog: de economie, de gezondheid en zelfs de levens van veel Egyptenaren zijn verwoest, alleen omdat de farao zich niet gewonnen wilde geven. Maar nu zijn de Israëlieten eindelijk vertrokken. Midden in de nacht, op weg naar een toekomst die ze nog nauwelijks kunnen bevatten. Hun blik is naar voren gericht, en dat is goed, na al die jaren van uitzichtloosheid. Maar toch krijgen ze de opdracht om regelmatig achterom te kijken. Om jaarlijks één keer dit moment van bevrijding nog eens in het klein over te doen. Om steeds weer te beseffen: dit is niet vanzelfsprekend.

Het doorgeven van die herinnering, van dat besef, is in de boeken van Mozes tot een kunstvorm verheven. In hun huizen, aan hun kleding – overal worden de Israëlieten herinnerd aan wie God is, en wie zij daardoor mogen zijn. Bevrijding is zo niet iets van vroeger, ooit, lang geleden, maar iets dat iedere generatie opnieuw doorleeft.

Bij welke vrijheid sta jij regelmatig stil? Hoe vier je die vrijheid, en hoe neem je de volgende generatie hierin mee?