Handelingen 1:8

‘Dat koninkrijk van U, weet U wel, wordt dat nog wat?’ vroeg Gerard Reve zich af. Hij verwacht er niet veel meer van. De discipelen zijn juist hoopvol. Ze zijn met de opgestane Heer op de Olijfberg, de plek waar volgens de profeten de Messias zijn rijk zal beginnen. Zal het nu zijn?

Jezus wijst alle vragen over het komen van het koninkrijk terug. Die gaan ons niets aan. Hij heeft een andere opdracht voor zijn leerlingen: ze moeten getuigen zijn. Dat betekent heel simpel: melden wat je gezien en gehoord hebt. Niets minder, maar vooral ook niets meer.

De opdracht waarmee de leerlingen worden uitgestuurd (en zo worden ze apostelen: mensen die gestuurd zijn) is om te vertellen wat ze hebben gezien en gehoord van Jezus. Dat wil dus zeggen: het verhaal van het evangelie vertellen, dat Lucas in zijn eerdere boek heeft beschreven, zoals in vers 1 staat. Daarom moet de open plaats van Judas vervuld worden door iemand die van het begin af aan met Jezus is opgetrokken (Handelingen 1:21 e.v.). Alleen zo iemand kan als getuige optreden.

Apostel zijn is betrouwbaar melden wat je gehoord en gezien hebt van Jezus. Daarvoor hebben de discipelen de kracht van de heilige Geest nodig. Want het is een vreemd verhaal: eerst hebben ze gezien dat Jezus goddelijke macht had. Toen hebben ze gezien dat deze goddelijke persoon werd doodgemarteld. En ten slotte is hij hun als de Levende verschenen. Toen pas begrepen ze wat Jezus hun allemaal had gezegd. Hij is de Heer van de hemelse glorie, juist met deze geschiedenis. Dat verhaal stuit op zoveel weerstand dat je er beter je mond over kunt houden. De Geest geeft je de kracht om toch te zeggen wat je met eigen ogen gezien en met eigen oren gehoord hebt. De kracht van de Geest is niet een diepe gedrevenheid of extase. Het is de moed om simpel het verhaal van Jezus te vertellen. Zo is het gegaan en niet anders. Dat verhaal begon in Jeruzalem en is inmiddels verteld tot aan de uiteinden van de aarde.

Bram van de Beek
Emeritus hoogleraar symboliek en auteur