1 Korintiërs 13:7

De schrijver onderbreekt zijn brief. Paulus pauzeert zijn betoog om iets belangrijkers naar voren te brengen. Zonder dat kunnen we niet verder. Hij vertelde over verschillende gaven die door dezelfde Geest van God gegeven worden. ‘Verschillende uitingen’ zijn het ‘van bijzondere kracht’. Niet iedereen beschikt over dezelfde gaven. Ze vullen elkaar aan. Toch dringt de vraag zich op welke gave het hoogst is. Bij welke gave hebben we het meeste baat? En Paulus heeft daar wel zijn gedachten over.

Maar voordat hij die wil uitspreken, vindt hij het nodig om over iets anders te praten, ‘de grootste’ van alles: de liefde. Zonder die liefde ontstaat er een soort rangschikking in gaven waarbij iemand met hogere gaven zich belangrijker gaat voelen. Maar het gaat niet om jou. Het gaat om de gave die je hebt, ten bate van ons allemaal. Die gaven zijn een uiting van die liefde. In het karakteriseren van de liefde eindigt Paulus ermee dat de liefde alles verdraagt, alles gelooft, alles hoopt en in alles volhardt.

Dat ‘alles’ is net zo relationeel bedoeld als de gaven. Liefde is geen topsport, maar gericht op God en op anderen. ‘Alles’ betekent hier onder alle omstandigheden en in elk aspect van ons leven. Hierin toont zich misschien wel de allerbelangrijkste eigenschap van de liefde, namelijk dat ze onvoorwaardelijk is. De liefde heeft geen voorkeur voor welke rang of stand dan ook, of voor een bepaalde relatie. En ook niet voor een bepaalde gave. In de basis gaat het bij elke gave die we krijgen niet om zijn belangrijkheid, maar om zijn onvoorwaardelijke karakter in relatie tot God en andere mensen. We mogen allemaal profiteren van de gaven die de Geest aan verschillende mensen geeft. De uitdagende vraag die de liefde stelt is: hoe zet jij je gave in ten bate van God en andere mensen, onvoorwaardelijk?

Otto Grevink
Predikant in de Protestantse kerk in Tilburg, internetdominee bij MijnKerk.nl en pionier in Waalwijk