Genade en recht - Psalm 69:20-37

₂₀U kent mijn smaad, mijn schande, mijn schaamte,

al mijn belagers staan voor U.

₂₁Smaad heeft mijn hart gebroken, ik ben radeloos,

ik hoopte op mededogen – vergeefs;

op troost – die ik niet vond.

₂₂Nee, ze mengden gif door mijn eten

en lesten mijn dorst met azijn.

₂₃Laat hun tafel hun valstrik worden

en een valkuil voor hun vrienden.

₂₄Laat het licht uit hun ogen verdwijnen,

beroof hun lendenen van alle kracht.

₂₅Stort over hen uw toorn uit,

laat hen aan uw woede niet ontkomen.

₂₆Maak hun woonplaats tot een woestenij,

verdrijf uit hun tenten de laatste bewoner.

₂₇Want zij vervolgen wie U hebt geslagen,

en wegen het leed van wie door U is verwond.

₂₈Voeg dit alles toe aan hun schuld,

sluit hen uit van uw genade,

₂₉schrap hun namen uit het boek van het leven,

laat ze niet geschreven staan bij de rechtvaardigen.

₃₀Ik ben verzwakt, ik ben verwond,

maar uw hulp, o God, zal mij beschermen.

₃₁De naam van God wil ik loven met een lied,

zijn grootheid met een lofzang prijzen.

₃₂Dat behaagt de HEER meer dan offerdieren,

dan stieren met hun hoorns en hoeven.

₃₃De nederigen zien het en verheugen zich,

wie God zoeken, hun hart zal opleven.

₃₄Want de HEER hoort de armen,

zijn gevangen volk verwerpt Hij niet.

₃₅Hemel en aarde moeten Hem loven,

de zeeën, met alles wat daarin leeft.

₃₆Want God zal Sion redden

en de steden van Juda herbouwen.

Zijn volk zal daar wonen en het land bezitten.

₃₇De kinderen van wie Hem dienen, erven het,

en wie zijn naam liefheeft, mag er verblijven.