Dag 28 / Job 4-5, Spr. 19

₂‘Kun je verdragen dat iemand het woord tot je richt?

Maar wie zou nu kunnen zwijgen?

₃Velen stond je bij met raad en daad

en wie de moed ontzonk, heb je gesterkt.

₄Je woorden richtten hem die struikelde weer op,

aan knikkende knieën gaf je nieuwe kracht.

₅Maar nu word jij beproefd – en je verliest de moed,

nu treft jou het onheil – en je geeft het op.

₆Vertrouw je niet op je ontzag voor God,

geeft je onbesproken levenswandel je geen hoop?

₇Ken jij onschuldigen die Hij te gronde richtte?

Werden rechtschapenen ooit in het ongeluk gestort?

₈Ik heb gezien: wie onrecht ploegt,

wie rampspoed zaait, zal het ook oogsten.

₉Eén ademstoot van God, en ze komen om,

één vlaag van zijn woede vaagt ze weg.

₁₀De leeuw brult, de welp gromt,

maar hun tanden worden uitgeslagen.

₁₁De leeuw gaat zonder prooi te gronde,

de jonge leeuwen zwerven hongerend rond.

₁₂Een verholen stem drong tot mij door,

mijn oor ving een fluisteren op

₁₃in de verontrustende visioenen van de nacht,

die de mensen dompelt in een diepe slaap.

₁₄Opeens werd ik door angst gegrepen,

een siddering voer door mijn gebeente.

₁₅Een adem streek langs mijn gezicht

en de haren rezen mij te berge.

₁₆Een verschijning doemde op,

een gestalte voor mijn ogen.

Stilte – toen zei een stem:

₁₇“Kan een sterveling rechtvaardig zijn voor God,

kan een mens smetteloos zijn voor zijn schepper?”

₁₈Zelfs in zijn dienaren stelt God geen vertrouwen,

ook bij zijn engelen bespeurt Hij nog gebreken.

₁₉Hoeveel te meer dan bij de mens, wonend in zijn huis van leem,

met fundamenten in het stof.

Hij is een mot: men drukt hem dood.

₂₀Van de ochtend tot de avond afgepijnigd

gaat hij onbemerkt ten onder, voor eeuwig weggevaagd.

₂₁De koorden van zijn tent zijn losgerukt,

hij sterft en heeft de wijsheid niet gekend.

₁Roep dan, is er iemand die jou antwoordt?

Tot wie in de hemel kun jij je wenden?

₂Aan ergernis gaat de dwaas ten onder,

van afgunst sterft de domme.

₃Ik zag een dwaas die het voor de wind ging,

maar plotseling was zijn huis vervloekt.

₄Zijn kinderen vonden hulp noch bescherming,

ze werden in de poort vertrapt en niemand schoot te hulp.

₅Wat de dwaas oogst, eet de hongerige,

zelfs tussen dorens haalt hij weg wat hij kan,

en de dorstige smacht naar zijn bezit.

₆Nee, niet uit de aarde spruit het kwaad,

niet uit de grond komt het ongeluk voort.

₇De mens is voor het ongeluk geboren –

zoals vonken uit het vuur omhoogspatten.

₈Ik zou me in jouw plaats tot God wenden,

aan Hem zou ik het oordeel overlaten.

₉Hij doet grote, ondoorgrondelijke dingen,

ontelbaar zijn de wonderen die Hij verricht.

₁₀Hij zendt de regen die op aarde valt,

Hij laat het water over de akkers vloeien.

₁₁Onaanzienlijken brengt Hij tot aanzien,

treurenden krijgen krachtige hulp.

₁₂Hij doorkruist de listen van de sluwen,

wat zij ondernemen zal mislukken.

₁₃De wijzen vangt Hij in hun sluwheid,

verraderlijke plannen lopen op niets uit.

₁₄Overdag stuiten ze op duisternis,

ze tasten in de middag rond alsof het nacht is.

₁₅Maar Hij redt de armen van de sterken,

Hij beschermt hen tegen hun dreigende taal.

₁₆Er is hoop voor de weerlozen –

het kwaad wordt de mond gesnoerd.

₁₇Gelukkig de mens die door God wordt getuchtigd;

wijs daarom de straf van de Ontzagwekkende niet af!

₁₈Want Hij verwondt en Hij verbindt,

Hij slaat en zijn handen genezen.

₁₉Zesmaal zal Hij je redden in gevaar,

ook de zevende maal zal je niets overkomen.

₂₀In tijden van honger behoedt Hij je voor de dood,

in tijden van oorlog voor de macht van het zwaard.

₂₁Voor de gesel van de tong ben je veilig,

bij naderend geweld zul je niet bang zijn.

₂₂Met honger en geweld kun je spotten,

wilde dieren hoef je niet te vrezen.

₂₃Je hebt een verbond met de stenen van het veld,

met de dieren van het veld leef je in vrede.

₂₄Je weet dat er vrede in je huis heerst,

je kijkt uit over je weiden – niets ontbreekt je.

₂₅Je weet dat je kroost talrijk zal zijn,

dat je nageslacht de aarde als gras zal bedekken.

₂₆Verzadigd van het leven zul je in het graf dalen,

als een rijpe korenschoof die wordt binnengehaald.

₂₇Dit hebben wij onderzocht, en zo is het;

luister naar ons en neem het ter harte.’

₁Beter een arme die onberispelijk leeft

dan een leugenaar – zo iemand is dwaas.

₂IJver zonder kennis leidt tot niets,

wie overijld te werk gaat, begaat al snel een misstap.

₃Dwaasheid brengt een mens op een dwaalspoor,

maar hij verwijt het de HEER.

₄Rijkdom maakt veel vrienden,

een arme komt alleen te staan.

₅Een valse getuige blijft niet ongestraft,

wie leugens verkondigt, gaat niet vrijuit.

₆Velen dingen naar de gunst van een voornaam persoon,

ieder is de vriend van een vrijgevig mens.

₇Een arme wordt door al zijn broers gehaat,

meer nog door zijn vrienden, ze gaan hem uit de weg;

als hij een beroep op ze doet, is dat tevergeefs.

₈Wie zijn verstand gebruikt, heeft zijn leven lief,

wie zich laat leiden door inzicht, is geluk op het spoor.

₉Een valse getuige blijft niet ongestraft,

wie leugens verkondigt, gaat te gronde.

₁₀Weelde past niet bij een dwaas,

nog minder past het dat een slaaf heerst over vorsten.

₁₁Een verstandig mens houdt zijn woede in toom,

het siert hem als hij fouten door de vingers ziet.

₁₂Als het brullen van een leeuw, zo is de woede van een koning,

als dauw op het gras, zo is zijn goedgunstigheid.

₁₃Een dwaze zoon is voor zijn vader een ramp,

het geruzie van een vrouw is als een dak dat altijd lekt.

₁₄Huis en have erf je van je voorouders,

maar een vrouw met inzicht krijg je van de HEER.

₁₅Als je lui bent, verslaap je je tijd,

als je laks bent, zul je honger lijden.

₁₆Wie de geboden naleeft, behoudt zijn leven,

wie de weg van de HEER veracht, zal sterven.

₁₇Wie vrijgevig is voor een arme, leent aan de HEER,

die zal hem zijn weldaad vergoeden.

₁₈Tuchtig je zoon, dan is er hoop,

zo voorkom je dat hij de dood vindt.

₁₉Wie zijn drift niet beheerst, moet boeten,

als je hem ontziet, wordt het alleen maar erger.

₂₀Luister naar raad, laat je terechtwijzen,

uiteindelijk maakt het je wijs.

₂₁Een mens maakt allerlei plannen,

wat wordt uitgevoerd, is het plan van de HEER.

₂₂Trouw is voor de mens het hoogste goed,

je kunt beter arm dan onbetrouwbaar zijn.

₂₃Ontzag voor de HEER beschermt je leven,

je kunt rustig gaan slapen, er overkomt je niets.

₂₄Een luiaard laat zijn hand in de schaal rusten,

hij brengt hem zelfs niet naar zijn mond.

₂₅Straf je een spotter, dan leren onnozelen daarvan,

straf je een verstandig mens, dan groeien diens kennis en inzicht.

₂₆Wie zijn vader mishandelt en zijn moeder wegjaagt

is een onwaardige zoon, die zich misdraagt.

₂₇Mijn zoon, luister maar niet langer naar mijn onderricht

als je mijn wijze woorden in de wind wilt slaan.

₂₈Een onbetrouwbare getuige spot met het recht,

een wetteloze zwelgt in onrecht.

₂₉Voor spotters staat de straf al vast,

voor de rug van dwazen ligt de stok al klaar.