Dag 245 / Jes. 56-58, Ps. 82

₁Dit zegt de HEER:

Handel rechtvaardig, handhaaf het recht;

de redding die Ik breng is nabij,

en weldra openbaar Ik mijn gerechtigheid.

₂Gelukkig de mens die zo handelt,

het mensenkind dat hieraan vasthoudt;

hij neemt de sabbat in acht en ontwijdt hem niet,

hij weerhoudt zijn hand van het kwaad.

₃De vreemdeling die zich met de HEER heeft verbonden,

laat hij niet zeggen:

‘De HEER zondert mij zeker af van zijn volk.’

En laat de eunuch niet zeggen:

‘Ik ben maar een dorre boom.’

₄Want dit zegt de HEER:

De eunuch die mijn sabbat in acht neemt,

die keuzes maakt naar mijn wil,

die vasthoudt aan mijn verbond,

₅hem geef Ik iets beters dan zonen en dochters:

een gedenkteken en een naam in mijn tempel

en binnen de muren van mijn stad.

Ik geef hem een eeuwige naam,

een naam die onvergankelijk is.

₆En de vreemdeling die zich met de HEER heeft verbonden

om Hem te dienen en zijn naam lief te hebben,

om dienaar van de HEER te zijn

– ieder die de sabbat in acht neemt en niet ontwijdt,

ieder die vasthoudt aan mijn verbond –,

₇hem breng Ik naar mijn heilige berg,

hem schenk Ik vreugde in mijn huis van gebed;

zijn offers worden op mijn altaar aanvaard.

Mijn tempel zal heten Huis van gebed voor alle volken.

₈Zo spreekt God, de HEER,

die bijeenbrengt wie uit Israël verdreven waren:

Ik breng er nog meer bijeen dan al bijeengebracht zijn.

₉Dieren van het veld, dieren uit het woud,

kom allemaal, en eet!

₁₀Want al mijn wachters zijn blind, ze merken niets;

ze zijn stom als waakhonden die niet kunnen blaffen:

hijgend liggen ze daar, ze willen alleen maar luieren.

₁₁Vraatzuchtige honden zijn het, onverzadigbaar.

Het zijn herders zonder inzicht,

allemaal gaan ze hun eigen weg,

ieder belust op eigen voordeel.

₁₂‘Kom, ik haal nog wat wijn,

we gieten ons vol met drank.

En morgen doen we het weer net zo

of pakken we het nog grootser aan.’

₁De rechtvaardige gaat te gronde

en niemand bekommert zich erom;

ook trouwe mensen sterven,

maar niemand ziet in

dat de rechtvaardige sterft

doordat er onrecht heerst.

₂Toch – wie de rechte weg bewandelt

zal rust hebben op zijn sterfbed

en de vrede binnengaan.

₃Maar jullie, kom dichterbij,

kinderen van een waarzegster,

nageslacht uit ontucht en overspel.

₄Over wie maken jullie je zo vrolijk?

Tegen wie zetten jullie zo’n grote mond op,

naar wie steek je je tong uit?

Zijn jullie zelf geen kinderen uit zonde,

nageslacht van leugen en bedrog?

₅Jullie hartstocht brandt onder terebinten,

onder elke bladerrijke boom.

Jullie slachten kinderen in de wadi’s,

onder overhangende rotsen.

₆Tussen de doden in de wadi

komen jullie zelf te liggen,

dat is je bestemming.

Aan hen heb je immers wijnoffers gebracht

en graanoffers opgedragen.

Zou Ik daar vrede mee hebben?

₇Je plaatste je bed op een hoogverheven berg,

je ging de berg op om een offer te brengen.

₈Achter je deur en je deurpost

heb je je schandelijke tekens geplaatst.

Je hebt je van Mij afgekeerd:

naakt spreidde je het bed breed uit,

je vlijde je er neer,

je sprak een prijs af met je mannen,

je sliep maar al te graag met hen

en bekeek hun lichaam gretig.

₉Je daalde af naar Moloch

met olie en balsem in overvloed.

Je stuurde je boden naar verre oorden,

zelfs tot diep in het dodenrijk.

₁₀Het vele reizen matte je af,

maar nooit zei je: ‘Ik geef het op.’

Je lusten werden bevredigd,

dat hield je op de been.

₁₁Voor wie ben je zo bang en beducht

dat je leugens blijft verspreiden?

Aan Mij heb je niet gedacht,

om Mij je niet bekommerd.

Ik heb al te lang gezwegen,

je hebt geen ontzag meer voor Mij.

₁₂Ik zal je vertellen wat ze waard zijn,

dat fraaie gedrag en die maaksels van jou:

ze zullen je niet baten.

₁₃Ook al schreeuw je het uit,

je godenverzameling zal je niet redden:

de wind tilt ze op, een zuchtje wind voert ze weg.

Maar ieder die bij Mij schuilt

zal het land in bezit nemen

en mijn heilige berg in eigendom krijgen.

₁₄Toen werd er gezegd:

‘Ruim baan! Effen de weg voor mijn volk!

Verwijder elk struikelblok.’

₁₅Dit zegt Hij die hoog is en verheven,

die troont in eeuwigheid – heilig is zijn naam:

In hoogheid en heiligheid zal Ik tronen

met hen die gebroken zijn en nederig van geest,

opdat de nederige geest herleeft,

opdat het verbrijzelde hart tot leven komt.

₁₆Want niet eindeloos blijf Ik twisten,

niet eeuwig duurt mijn toorn.

Anders zou hun geest voor Mij bezwijken,

de levensadem die Ik hun gegeven heb.

₁₇Mijn toorn was op hun zondige hebzucht gericht,

Ik heb hen geslagen en me in mijn woede verborgen.

Maar zij gingen onverdroten voort

op de weg die ze zelf hadden gekozen.

_18-19Ik heb gezien wat ze deden,

maar toch zal Ik hen genezen, hen leiden

en hun vertroosting schenken.

Treurenden leg Ik een lofzang op de lippen:

Vrede, vrede voor iedereen, ver weg of dichtbij

– zegt de HEER –, Ik zal genezing brengen.

₂₀Maar de goddelozen blijven onrustig

als de zee, die nooit rust kent;

haar golven woelen vuil en modder op.

₂₁Goddelozen zullen geen vrede kennen – zegt mijn God.

₁Roep luidkeels, zonder je in te houden,

verhef je stem als een ramshoorn.

Maak aan mijn volk zijn misdaden bekend,

aan het volk van Jakob zijn zonden.

₂Zeker, ze zoeken Mij dag aan dag,

vol verlangen om mijn wegen te kennen,

zoals een vreemd volk dat rechtvaardig leeft

en het recht van zijn goden niet verzaakt.

En ze vragen naar mijn rechtvaardige voorschriften

en verlangen naar Gods nabijheid.

₃‘Waarom ziet U niet dat wij vasten,

en merkt U niet op dat wij ons onthouden?’

Omdat jullie op je vastendagen nog handeldrijven

en jullie arbeiders afbeulen,

₄omdat jullie onder het vasten strijden en ruziën

en er gewelddadig op los slaan.

Als je op die manier vast,

wordt je stem niet gehoord in de hemel.

₅Zou dat het vasten zijn dat Ik verkies?

Is dat een dag van onthouding:

dat iemand het hoofd buigt als een riet

en zich met een rouwkleed neerlegt in het stof?

Noemen jullie dat soms vasten,

is dat een dag die de HEER behaagt?

₆Is dit niet het vasten dat Ik verkies:

misdadige ketenen losmaken,

de banden van het juk ontbinden,

de verdrukten bevrijden,

en ieder juk breken?

₇Is het niet: je brood delen met de hongerige,

onderdak bieden aan armen zonder huis,

iemand kleden die naakt is,

je bekommeren om je medemensen?

₈Dan breekt je licht door als de dageraad,

je zult spoedig herstellen.

Je gerechtigheid gaat voor je uit,

de majesteit van de HEER vormt je achterhoede.

₉Dan geeft de HEER antwoord als je roept;

als je om hulp schreeuwt, zegt Hij: ‘Hier ben Ik.’

Wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant,

de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij,

₁₀wanneer je de hongerige schenkt

wat je zelf nodig hebt

en de verdrukte gul onthaalt,

dan zal je licht in het donker schijnen,

je duisternis wordt als het licht van het middaguur.

₁₁De HEER zal je voortdurend leiden,

Hij zal je verkwikken in dorre streken,

Hij maakt je botten sterk en krachtig.

Je zult zijn als een goed bevloeide tuin,

als een bron waarvan het water nooit opdroogt.

₁₂Je eigen mensen zullen weer opbouwen

wat al eeuwenlang verwoest ligt;

fundamenten, door vroegere generaties gelegd,

zullen weer worden hersteld.

Dan zal men je noemen

Hersteller van muren, Herbouwer van straten.

₁₃Wanneer je je voeten rust gunt op sabbat

en geen handel drijft op mijn heilige dag,

wanneer je de sabbat als een dag van vreugde ziet,

de dag van de HEER als een heilige dag,

wanneer je hem in ere houdt door niet je gang te gaan,

geen handel te drijven of zaken te bespreken,

₁₄dan vind je vreugde in de HEER.

Ik zal je voeren over de hoogste bergen

en je laten genieten van het land

dat Ik je voorvader Jakob in bezit heb gegeven.

De HEER heeft gesproken!

God staat op in de hemelse raad,

Hij spreekt recht in de kring van de goden:

₂‘Hoe lang nog oordeelt u onrechtvaardig

en kiest u partij voor wie kwaad doen? sela

₃Doe recht aan weerlozen en wezen,

kom op voor verdrukten en zwakken,

₄bevrijd wie weerloos zijn en arm,

red hen uit de greep van wie kwaad wil.’

₅Zij tonen geen inzicht, geen begrip,

en dolen in duisternis rond.

De aarde wankelt op haar grondvesten.

₆‘Ooit heb Ik gezegd: “U bent goden,

zonen van de Allerhoogste, allemaal.

₇Toch zult u sterven als mensen,

ten val komen als aardse vorsten.”’

₈Verhef u, God, spreek recht op aarde,

alle volken behoren U toe.