Ervaar de eeuwigheid - Johannes 11

Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen, maar ik bezoek soms begraafplaatsen en dat geeft me vreugde. Dat moet ik uitleggen, want de dood houden de meesten van ons toch liever op afstand en die kijken we niet graag in het gezicht. Maar ik beleef soms dus vreugde aan een wandeling over een dodenakker. Zeker op oude begraafplaatsen kan de schoonheid van de aftakeling me op meerdere manieren overmeesteren. Een bezoek aan een begraafplaats leert mij ook dat we in het leven niet alleen moeten leren opgaan en blinken, maar ook moeten leren om te verzinken.

Er is meer wat mij raakt, en dat heeft te maken met die mysterieuze tekst die Jezus uitspreekt richting Marta. Ze heeft net de dood in het gezicht gekeken, want haar broer is dood. En dan zegt Jezus dat wie in Hem gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en dat ieder die leeft en in Hem gelooft nooit zal sterven. Prachtige paradoxale poëzie op het scherpst van de snede. Letterlijk op leven en dood. Onbegrijpelijk overweldigend.

Marta antwoordt Jezus dat zij dit gelooft. Ik weet niet of ze doorhad wat dat geloof op dat moment precies te betekenen had. Ze had waarschijnlijk niet verwacht dat ze Lazarus na een paar momenten weer levend in de armen kon sluiten. Maar ze geloofde. Zo geloof ik ook en als ik over een begraafplaats loop, is het soms alsof ik de eeuwigheid al een beetje een hand kan geven. Al is dat niet elke keer zo en voelt die hand geregeld ook stijf en klam aan. Maar kijk jij nu vooral zelf naar deze foto en laat je eigen emoties opgewekt gaan.