2/12 - Onverwacht

Een van de eerste lijnen die Lucas naar het Oude Testament trekt, vinden we al aan het begin van het adventsverhaal: Elisabet en Zacharias hebben geen kinderen, en ze zijn al oud. In het Oude Testament staan ook een aantal verhalen over onvruchtbaarheid en Gods reactie daarop. Zo komen we in Genesis 17 Sarai tegen. Ze is mooi, rijk en getrouwd met een man die veel van haar houdt. Maar zij kan geen kinderen krijgen. Het lachen is haar daarom al lang vergaan.

Kinderloosheid brengt vaak groot verdriet met zich mee. In de tijd van de Bijbel kwam daar nog iets bij: kinderen zorgden voor hun ouders wanneer die op leeftijd waren, en een zoon garandeerde dat de familienaam niet uit zou sterven. Een echtpaar zonder kinderen was dus ook nog eens kwetsbaar, in sociaal én economisch opzicht. Die kwetsbaarheid klinkt ook door in het verhaal over Zacharias en Elisabet. Net als Sara is Elisabet een vrouw op leeftijd en heeft ze geen kinderen (Lucas 1:7).

Maar net als in het geval van Abraham en Sara is dit niet het einde van het verhaal. Aan Sara en Elisabet wordt een zoon beloofd. En die zonen zijn van groot belang voor Gods plan met zijn volk, en uiteindelijk met de hele wereld.

Zonder het met zoveel woorden te zeggen, zet Lucas de aankondigingen van de geboortes van Johannes de Doper in het licht van de verhalen over Abraham en Sara in het boek Genesis. Door terug te grijpen op de verhalen uit de Joodse heilige boeken, verbindt Lucas het verhaal van Johannes met het verhaal van Israël. God blijft betrokken bij zijn volk, door op een wonderlijke manier in te grijpen op momenten waarop dat voor mensen onmogelijk lijkt.

Verlang jij er weleens naar dat God zal ingrijpen? Zo ja, wanneer vooral?