Hannelingen 8

₁Ek Saulus wie it der wakker mei iens, dat Stefanus fermoarde waard. Dyselde deis noch begûnen se de gemeente yn Jeruzalem danich te ferfolgjen; de gemeenteleden rekken allegearre fersille oer it plattelân fan Judéa en Samaria, op ’e apostels nei. ₂Fromme mannen brochten Stefanus ûnder lûd roubeklach yn it grêf. ₃Underwilens besocht Saulus, de gemeente út te roegjen; hy gong hûs yn, hûs út, sleepte manlju en froulju mei en liet se yn ’e gefangenis sette.

₄Mar de lju dy’t fersille rekke wienen, brochten rûnom dêr’t se kamen, it evangeelje. ₅Sa kaam Filippus yn ’e haadstêd fan Samaria en ferkundige de lju dêr de Messias. ₆Doe’t de minsken Filippus hearden en de wûnders seagen dy’t er die, hongen se him allegearre oan ’e lippen. ₇Want út hiel wat minsken dy’t ûnreine geasten hienen, gongen dy ûnder lûd roppen wei en der waarden ek gâns lammen en kreupelen better makke. ₈Sa kaam der grutte blydskip yn dy stêd.

₉No hâlde der al in set in man yn dy stêd ta, dy’t Simon hiet; dy pielde mei swarte keunst en makke it folk fan Samaria de holle oerstjoer. Hy sei fan himsels dat er wit wat bysûnders wie. ₁₀Jong en âld, allegearre rûnen se fier mei him fuort; se seinen: dit is de man dy’t de grutte krêft fan God neamd wurde kin. ₁₁Hy hie harren al in moai skoft de holle oerstjoer makke mei syn swarte keunst, dêr kaam it fan dat se sa fier mei him fuort rûnen. ₁₂Mar doe’t Filippus harren it bliid boadskip brocht fan it ryk fan God en fan Jezus Kristus, leauden se him en lieten har dope, manlju en froulju, fan beiden. ₁₃Ja, Simon naam sels it leauwen ek oan, en doe’t er ienkear doopt wie, wied er net by Filippus wei te slaan; hy stie ferbaasd fan de machtige tekens dy’t er te sjen krige.

₁₄Doe’t de apostels yn Jeruzalem hearden dat Samaria it wurd fan God oannommen hie, stjoerden se Petrus en Johannes nei harren ta. ₁₅Dy kamen en dienen in gebed foar harren, dat se de hillige Geast krije mochten; ₁₆want dy wie noch op net ien fan harren delkommen, se wienen allinnich mar doopt yn ’e namme fan ’e Heare Jezus. ₁₇Doe leinen se harren de hannen op ’e holle, en se krigen de hillige Geast. ₁₈Doe’t Simon seach dat harren de hillige Geast jûn waard troch de hânoplizzing fan ’e apostels, kaam er by harren mei jild en sei: ₁₉‘Jou my dy macht ek, dat elk dy’t ik de hannen oplis, de hillige Geast krijt.’ ₂₀Petrus sei tsjin him: ‘Rin nei de hel, do mei dyn jild: want do mienst dat wat God jout, foar jild te keap is. ₂₁Do hast part noch diel oan dizze saak: want do stietst net earlik foar God oer. ₂₂Kom werom fan dyn ferkeardens en bid ta de Hear, dat Er dy ferjaan mei watsto yn ’t sin hiest; ₂₃want ik sjoch dat de ûngerjochtichheid dy yn ’e macht hat en dat sil dy soer opbrekke.’ ₂₄Simon antwurde: ‘Bidde jimme foar my ta de Hear, dat my neat oerkomme mei fan wat jimme sein hawwe.’ ₂₅Doe’t Petrus en Johannes dan it wurd fan ’e Hear mei ynmoed ferkundige hienen, gongen se werom nei Jeruzalem en brochten ûnderweis it evangeelje yn gâns Samaritaanske doarpen.

₂₆In ingel fan ’e Hear sei tsjin Filippus: Kom oerein en reizgje nei it suden oer de wei dy’t fan Jeruzalem delrint nei Gaza; it is dêr iensum. ₂₇En hy gong op reis. Mar no wie der in Etiopiër, in eunúch, in hofamtner fan Kandakè, de keninginne fan Etiopië, dy’t it behear oer al har skatten hie; dy hie nei Jeruzalem west om te bidden. ₂₈No wied erop ’e weromreisen siet op syn reiswein út ’e profeet Jesaja te lêzen. ₂₉Doe sei de Geast tsjin Filippus: Gean der hinne en bliuw deun by dy wein. ₃₀Filippus rûn der hinne en hearde dat er út ’e profeet Jesaja lies; hy sei: Begripe jo wol wat jo lêze? ₃₁Hy sei: Hoe soe ik dat no kinne, as net ien my paadwiis makket? En hy fersocht Filippus om yn te stappen en nêst him sitten te gean. ₃₂It Bibelstik dêr’t er mei oan it lêzen wie, rûn sa:

₃₄De eunúch naam it wurd en frege: Sis my ris, oer wa hat de profeet it hjir? Oer himsels of oer in oar? ₃₅Filippus begûn te fertellen; útgeande fan dat Skriftwurd ferkundige er him Jezus. ₃₆Wylst se dy wei fierder delgongen, kamen se by in wetter; de eunúch sei: Sjoch, dêr is wetter; wat is der op tsjin dat ik doopt wurd? [ ₃₇] ₃₈En hy liet de wein hâlde; tegearre gongen se it wetter yn, Filippus en de eunúch, en Filippus doopte him. ₃₉Doe’t se wer út it wetter wei kamen, naam de Geast fan ’e Hear Filippus wei, dat de eunúch seach him hielendal net mear; likegoed reizge er woltemoed fierder. ₄₀Mar Filippus – sa die bliken – wie yn Asdod en hy reizge alle stêden bylâns en brocht rûnom it bliid boadskip, oant er op ’t lêst yn Cesaréa kaam.