Psalmen 44

₂God, met eigen oren hebben wij het gehoord,

onze voorouders vertelden het ons door:

de daden die U verrichtte in hun dagen,

in de dagen van weleer.

₃Om hén te planten hebt U volken verdreven,

naties verslagen om ruimte te geven aan hén.

₄Zij verkregen het land niet met het zwaard,

niet hun eigen kracht heeft hen gered,

maar uw rechterhand, uw arm,

het licht van uw gelaat. U had hen lief.

₅U, God, bent mijn koning,

U beveelt de redding van Jakob.

₆Met U stoten wij onze belagers neer,

in uw naam vertrappen wij onze tegenstanders.

₇Het is niet mijn boog waarop ik vertrouw,

niet mijn zwaard dat mij redt,

₈U hebt ons gered van onze belagers,

U liet onze haters beschaamd staan.

₉God, wij loven U dag na dag,

uw naam zullen wij altijd prijzen. sela

₁₀Toch hebt U ons nu verstoten en vernederd:

U trok niet ten strijde met onze legers,

₁₁U deed ons wijken voor onze belagers,

onze haters roofden ons leeg.

₁₂U hebt ons als slachtvee uitgeleverd,

ons onder vreemde volken verstrooid,

₁₃U hebt uw volk van de hand gedaan,

veel bracht de verkoop U niet op.

₁₄U hebt ons het mikpunt van spot gemaakt,

onze naburen smaden en honen ons,

₁₅U hebt ons bij de volken belachelijk gemaakt,

ze schudden meewarig het hoofd.

₁₆Heel de dag moet ik mijn schande dragen,

het schaamrood bedekt mijn gezicht

₁₇als ik de vijand hoor spotten en sarren,

hem vol wraakzucht zie staan.

₁₈Dit is ons overkomen, maar wij zijn U niet vergeten,

uw verbond verloochenden wij niet,

₁₉ons hart keerde zich niet van U af,

onze voeten weken niet van uw pad.

₂₀Toch hebt U ons naar de jakhalzen verbannen

en ons met diepe duisternis bedekt.

₂₁Hadden wij de naam van onze God vergeten,

onze handen uitgestrekt naar een vreemde god,

₂₂zou God dit niet hebben ontdekt?

Hij kent de geheimen van ons hart.

₂₃Toch worden wij dag na dag om U gedood

en afgevoerd als schapen voor de slacht.

₂₄Word wakker, Heer, waarom slaapt U?

Ontwaak! Verstoot ons niet voor eeuwig.

₂₅Waarom verbergt U uw gelaat,

waarom vergeet U onze ellende, onze nood?

₂₆Onze ziel ligt neergebogen in het stof,

ons lichaam vastgekleefd aan de aarde.

₂₇Sta op, kom ons te hulp,

verlos ons, omwille van uw trouw.