Johannes 11

₁Er was iemand ziek, een zekere Lazarus uit Betanië, het dorp waar Maria en haar zus Marta woonden – ₂dat was de Maria die Jezus met olie gezalfd heeft en zijn voeten met haar haar heeft afgedroogd; de zieke Lazarus was haar broer. ₃De zussen stuurden iemand naar Jezus met de boodschap: ‘Heer, uw vriend is ziek.’ ₄Toen Jezus dit hoorde zei Hij: ‘Deze ziekte loopt niet uit op de dood, maar op de eer van God, zodat de Zoon van God geëerd zal worden.’ ₅Jezus hield veel van Marta en haar zus, en van Lazarus. ₆Maar toen Hij gehoord had dat Lazarus ziek was, bleef Hij toch nog twee dagen waar Hij was. ₇Daarna zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Laten we teruggaan naar Judea.’ ₈‘Maar rabbi,’ protesteerden de leerlingen, ‘de Joden wilden U stenigen, en nu wilt U daar toch weer naartoe?’ ₉Jezus zei: ‘Telt een dag niet twaalf uren? Wie overdag loopt, struikelt niet, want hij ziet het licht van deze wereld, ₁₀maar wie ’s nachts loopt, struikelt doordat hij geen licht heeft.’ ₁₁Nadat Hij dat gezegd had zei Hij: ‘Onze vriend Lazarus is ingeslapen, Ik ga hem wakker maken.’ ₁₂De leerlingen zeiden: ‘Als hij slaapt, zal hij wel beter worden, Heer.’ ₁₃Zij dachten dat Hij het over slapen had, terwijl Jezus bedoelde dat hij gestorven was. ₁₄Toen zei Hij hun ronduit: ‘Lazarus is gestorven, ₁₅en om jullie ben Ik blij dat Ik er niet bij was: nu kunnen jullie tot geloof komen. Laten we dan nu naar hem toe gaan.’ ₁₆Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’) zei tegen de anderen: ‘Laten ook wij maar gaan, om met Hem te sterven.’

₁₇Toen Jezus daar aankwam, hoorde Hij dat Lazarus al vier dagen in het graf lag. ₁₈Betanië ligt dicht bij Jeruzalem, op een afstand van ongeveer vijftien stadie, ₁₉en er waren dan ook veel Joden naar Marta en Maria gekomen om hen te troosten nu hun broer gestorven was. ₂₀Toen Marta hoorde dat Jezus onderweg was ging ze Hem tegemoet, terwijl Maria thuisbleef. ₂₁Marta zei tegen Jezus: ‘Als U hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn. ₂₂Maar zelfs nu weet ik dat God U alles zal geven wat U vraagt.’ ₂₃Jezus zei: ‘Je broer zal uit de dood opstaan.’ ₂₄‘Ja,’ zei Marta, ‘ik weet dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan.’ ₂₅Maar Jezus zei: ‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, ₂₆en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?’ ₂₇‘Ja, Heer,’ zei ze, ‘ik geloof dat U de messias bent, de Zoon van God die naar de wereld zou komen.’

₂₈Na deze woorden ging ze terug, ze nam haar zus Maria apart en zei: ‘De meester is er, en Hij vraagt naar je.’ ₂₉Zodra Maria dit hoorde ging ze naar Jezus toe, ₃₀die nog niet in het dorp was, maar op de plek waar Marta Hem tegemoet was gekomen. ₃₁Toen de Joden die bij haar in huis waren om haar te troosten, Maria zo haastig zagen weggaan, liepen ze achter haar aan, want ze dachten dat ze naar het graf ging om daar te weeklagen.

₃₂Zodra Maria op de plek kwam waar Jezus was en Hem zag, viel ze aan zijn voeten neer. Ze zei: ‘Als U hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn!’ ₃₃Jezus zag hoe zij en de Joden die bij haar waren weeklaagden, en Hij ergerde zich. Diep bewogen ₃₄vroeg Hij: ‘Waar hebben jullie hem neergelegd?’ Ze zeiden: ‘Kom maar kijken, Heer.’ ₃₅Jezus begon te huilen, ₃₆en de Joden zeiden: ‘Wat heeft Hij veel van hem gehouden!’ ₃₇Maar er werd ook gezegd: ‘Hij heeft de ogen van een blinde geopend, Hij had nu toch ook de dood van Lazarus kunnen voorkomen?’ ₃₈Weer ergerde Jezus zich. Hij liep naar het graf, een spelonk met een steen voor de opening. ₃₉Hij zei: ‘Haal de steen weg.’ Marta, de zus van de dode, zei: ‘Maar Heer, de stank! Hij ligt er al vier dagen!’ ₄₀Jezus zei tegen haar: ‘Ik heb je toch gezegd dat je Gods grootheid zult zien als je gelooft?’ ₄₁Toen haalden ze de steen weg. Daarop keek Hij omhoog en zei: ‘Vader, Ik dank U dat U Mij hebt verhoord. ₄₂U verhoort Mij altijd, dat weet Ik, maar Ik zeg dit ter wille van al deze mensen hier, opdat ze zullen geloven dat U Mij gezonden hebt.’ ₄₃Daarna riep Hij luid: ‘Lazarus, kom naar buiten!’ ₄₄De dode kwam tevoorschijn, zijn handen en voeten in linnen gewikkeld, en zijn gezicht bedekt door een doek. Jezus zei tegen de omstanders: ‘Maak de doeken los, en laat hem gaan.’

₄₅Veel Joden die naar Maria toe gekomen waren en gezien hadden wat Jezus deed, kwamen tot geloof in Hem. ₄₆Maar enkelen gingen naar de farizeeën om hun te vertellen wat Jezus gedaan had. ₄₇Daarop riepen de hogepriesters en de farizeeën het Sanhedrin bijeen: ‘Wat moeten we doen? Deze man verricht veel tekenen, ₄₈en als we Hem zijn gang laten gaan, zal iedereen in Hem gaan geloven. Straks grijpen de Romeinen in; dan zullen ze onze tempel en ons volk vernietigen.’ ₄₉Een van hen, Kajafas, die dat jaar hogepriester was, zei tegen de anderen: ‘Jullie begrijpen het niet! ₅₀Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één mens sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat.’ ₅₁Dat zei hij niet uit zichzelf: als hogepriester in dat jaar sprak hij de profetie dat Jezus zou sterven voor het volk, ₅₂en niet alleen voor het volk, maar ook om de verstrooide kinderen van God bijeen te brengen. ₅₃Vanaf die dag overlegden ze hoe ze Hem zouden doden.

₅₄Jezus trad onder de Joden niet meer in het openbaar op, maar vertrok naar de omgeving van de woestijn, naar de stad Efraïm. Daar bleef Hij met zijn leerlingen.

₅₅Het was kort voor het Joodse pesachfeest, en veel mensen uit de omgeving gingen al vóór het feest naar Jeruzalem om zich te reinigen. ₅₆Daar keken ze uit naar Jezus; ze stonden in de tempel en zeiden tegen elkaar: ‘Wat denk je? Zou Hij niet meer naar het feest komen?’ ₅₇De hogepriesters en de farizeeën hadden intussen opdracht gegeven Hem aan te geven als men wist waar Hij was, zodat ze Hem konden arresteren.