Daniël (Gr.) B

₁In Babylon woonde een man die Jojakim heette. ₂Hij was getrouwd met Susanna, de dochter van Chilkia. Zij was een bijzonder mooie vrouw en had ontzag voor de Heer. ₃Haar ouders waren rechtschapen en hadden hun dochter opgevoed volgens de wet van Mozes. ₄Jojakim was een vermogend man. Hij had een tuin naast zijn huis en daar vergaderden de Joden, want hij genoot het meeste aanzien van iedereen.

₅Nu waren er dat jaar twee volksoudsten als rechters aangesteld, van wie gold wat de Heer gezegd heeft: ‘Wetteloosheid is uitgegaan van Babylon, van de oudsten, die rechters waren en geacht werden het volk te besturen.’ ₆Zij brachten veel tijd bij Jojakim door, en iedereen die een geschil had ging naar hen toe. ₇Als tegen de middag het volk was weggegaan, ging Susanna in de tuin van haar man wandelen. ₈Elke dag zagen de twee oudsten haar daar binnenkomen en rondwandelen, en ze gingen haar steeds meer begeren. ₉Ze luisterden niet naar hun verstand en keken niet meer op naar de hemel; ze vergaten dat er ook over hen rechtvaardig geoordeeld zou worden. ₁₀Allebei waren ze ziek van verlangen naar haar, maar ze vertelden het elkaar niet ₁₁omdat ze zich ervoor schaamden dat ze gemeenschap met haar wilden hebben. ₁₂Dag na dag probeerden ze haar te zien te krijgen.

₁₃Op een dag zei de een tegen de ander: ‘Laten we naar huis gaan, het is etenstijd,’ en ze liepen ieder een andere kant op. ₁₄Maar na een omweg kwamen ze allebei op dezelfde plaats terug, en toen ze elkaar vroegen waarom, bekenden ze elkaar hun verlangen. Samen overlegden ze welk moment geschikt zou zijn om haar alleen aan te treffen. ₁₅Op zekere dag, terwijl de mannen in afwachting waren van een gunstig moment, kwam Susanna de tuin binnen met twee dienaressen, zoals ze gewend was. Ze verlangde ernaar te baden, want het was warm. ₁₆Er was niemand behalve de twee oudsten, die zich hadden verscholen om haar te begluren. ₁₇Ze zei tegen de dienaressen: ‘Ga olie en balsems voor mij halen en sluit de poort van de tuin, dan kan ik een bad nemen.’ ₁₈Ze deden wat zij vroeg; ze sloten de poort van de tuin en verdwenen door de zijingang om het gevraagde te halen, zonder de oudsten die zich daar verscholen hadden op te merken. ₁₉Zodra de dienaressen weg waren, kwamen de twee oudsten tevoorschijn en liepen snel op haar af. ₂₀Ze zeiden: ‘De poort van de tuin is dicht en niemand kan ons zien. We worden verteerd door verlangen naar jou. Doe wat wij je vragen en heb gemeenschap met ons. ₂₁Anders zullen we tegen jou getuigen en zeggen dat er een jongeman bij je was en dat je daarom je dienaressen hebt weggestuurd.’ ₂₂Susanna kreeg het benauwd en zei: ‘Ik kan geen kant op, want als ik aan u toegeef betekent dat mijn dood, en als ik het niet doe ben ik aan u overgeleverd. ₂₃Toch doe ik het niet. Ik val liever in uw handen dan dat ik tegen de Heer zondig.’ ₂₄En Susanna begon luid te roepen, maar de twee oudsten overstemden haar. ₂₅Een van hen liep naar de poort van de tuin en maakte die open. ₂₆Toen de dienaren in het huis het geroep in de tuin hoorden, renden ze door de zijingang de tuin in om te zien wat er met Susanna was gebeurd. ₂₇Toen de oudsten hun verhaal hadden gedaan, schaamden de dienaren zich diep, want zoiets hadden ze nog nooit over Susanna gehoord.

₂₈De volgende dag, toen het volk bij haar man Jojakim bijeenkwam, waren daar ook de twee oudsten, die hun misdadige plan om Susanna te doden ten uitvoer wilden brengen. Ze zeiden waar iedereen bij stond: ₂₉‘Laat Susanna halen, de dochter van Chilkia, de vrouw van Jojakim.’ En zo gebeurde het. ₃₀Ze kwam, samen met haar ouders, haar kinderen en al haar verwanten. ₃₁Susanna was een buitengewoon bevallige en mooie vrouw. ₃₂De schoften bevalen haar te ontsluieren – ze was immers gesluierd – om zich in haar schoonheid te verlustigen. ₃₃Maar de mensen in haar gezelschap, en allen die haar zagen, moesten huilen. ₃₄Te midden van het volk stonden de twee oudsten op en legden hun handen op haar hoofd. ₃₅Huilend keek Susanna op naar de hemel, want in haar hart vertrouwde ze op de Heer. ₃₆De oudsten zeiden: ‘Terwijl wij alleen in de tuin wandelden, kwam deze vrouw met twee dienstmeisjes binnen, sloot de poort van de tuin en stuurde de meisjes weg. ₃₇Toen kwam er een jongeman naar haar toe die zich verborgen had gehouden, en hij ging bij haar liggen. ₃₈Vanuit een hoek van de tuin zagen wij dat misdadige gedrag en wij haastten ons erheen. ₃₉We zagen dat ze gemeenschap hadden, maar konden hem niet overmeesteren omdat hij sterker was dan wij en door de poort naar buiten vluchtte. ₄₀Toen hebben we haar gegrepen en haar gevraagd wie die jongeman was. ₄₁Zij wilde het ons niet zeggen. Dit is ons getuigenis.’ En de vergadering geloofde hen omdat ze volksoudsten en rechters waren, en Susanna werd ter dood veroordeeld. ₄₂Daarop riep zij met luide stem: ‘Eeuwige God, U die het verborgene kent en alles weet voordat het gebeurt, ₄₃U weet dat zij mij vals beschuldigd hebben. Ik moet sterven, hoewel ik niets gedaan heb van alles waar zij mij van betichten.’ ₄₄En de Heer hoorde haar.

₄₅Terwijl zij werd weggeleid om gedood te worden, wekte God het heilige vuur in een jongen die Daniël heette. ₄₆Hij riep luid: ‘Ik maak mij niet schuldig aan haar bloed.’ ₄₇Het hele volk keerde zich naar hem toe en zei: ‘Wat bedoel je daarmee?’ ₄₈Hij ging in hun midden staan en zei: ‘Bent u wel bij zinnen, zonen en dochters van Israël? Veroordeelt u een dochter van Israël zonder ondervraging, zonder kennis van de feiten? ₄₉Ga terug naar de vergaderplaats, want ze hebben haar vals beschuldigd.’ ₅₀Het hele volk ging haastig terug. De oudsten zeiden tegen Daniël: ‘Kom bij ons zitten en zeg wat je te zeggen hebt, want God heeft je de wijsheid van een oudere man gegeven.’ ₅₁En Daniël zei: ‘Zet de twee rechters ver uit elkaar, dan zal ik hen ondervragen.’ ₅₂Toen ze uit elkaar gezet waren, riep hij eerst de een bij zich en zei: ‘U bent in slechtheid oud geworden, maar nu komen ook uw eerdere zonden aan het licht. ₅₃U hebt onrechtvaardige vonnissen geveld: onschuldigen veroordeeld en schuldigen vrijgesproken, terwijl de Heer zegt: “Breng een onschuldige die in zijn recht staat niet ter dood.” ₅₄Als u deze vrouw werkelijk gezien hebt, zeg ons dan: bij welke boom hebt u hen met elkaar gezien?’ Hij antwoordde: ‘Bij die gevelde boom.’ ₅₅Daniël zei: ‘Mooi! Met die leugen hebt u uw eigen straf bepaald, want Gods engel heeft van God al bevel gekregen u te vellen.’ ₅₆Hij stuurde hem weg en liet de ander voorleiden. Tegen hem zei hij: ‘Een nakomeling van Kanaän bent u, niet van Juda! Schoonheid heeft u misleid, begeerte uw hart verdorven. ₅₇Zo hebt u de dochters van Israël behandeld, en uit angst hadden zij gemeenschap met u. Maar deze dochter van Juda heeft zich tegen uw wetteloosheid verzet. ₅₈Nu dan, zeg mij: bij welke boom hebt u hen met elkaar betrapt?’ En hij zei: ‘Bij die gekliefde boom.’ ₅₉Toen zei Daniël: ‘Mooi! Ook uw leugen keert zich tegen u, want Gods engel staat al klaar met een zwaard om u te doorklieven. Hij vernietigt u beiden.’ ₆₀Hierop begonnen alle aanwezigen luid te juichen en God te prijzen, die redt wie op Hem vertrouwt. _61-62Ze verdrongen zich om de twee oudsten, die Daniël op grond van hun eigen woorden als valse getuigen had ontmaskerd. Zoals de wet van Mozes gebiedt, deden ze met hen wat zij een ander hadden willen aandoen: ze brachten hen ter dood. Zo werd die dag onschuldig bloed gered. ₆₃Chilkia en zijn vrouw prezen God omwille van hun dochter Susanna, samen met haar man Jojakim en al hun verwanten, omdat gebleken was dat zij niets schandelijks had gedaan. ₆₄En vanaf die dag genoot Daniël veel aanzien bij het volk.