2 Korintiërs 2

₅Als er iemand is die mij verdriet heeft gedaan, dan heeft hij niet alleen mij verdriet gedaan maar tot op zekere hoogte – laat ik niet overdrijven – u allen. ₆De straf die hem door de meerderheid van u is opgelegd, is zwaar genoeg geweest; ₇u kunt hem nu maar beter vergeven en bemoedigen, anders gaat hij nog aan verdriet ten onder. ₈Daarom roep ik u op hem weer in liefde te aanvaarden. ₉Ik heb u ook geschreven omdat ik te weten wilde komen of u mij werkelijk in alles gehoorzaamt. ₁₀Als u hem vergeeft, doe ik het ook. En als ik hem iets te vergeven heb, doe ik het omwille van u, ten overstaan van Christus. ₁₁We moeten er namelijk voor oppassen dat Satan ons niet gebruikt; zijn plannen kennen we maar al te goed.

₁₂Toen ik in Troas kwam om het evangelie van Christus te verkondigen, had de Heer deuren geopend voor mijn werk. ₁₃Maar ik vond geen rust, omdat ik mijn broeder Titus niet aantrof. Daarom nam ik weer afscheid en vertrok naar Macedonië.

₁₄God zij gedankt dat Hij ons, die één zijn met Christus, in zijn triomftocht meevoert en dat Hij overal door ons de kennis over Hem verspreidt als een aangename geur. ₁₅Door Christus te verkondigen zijn wij als wierookgeur die God behaagt, die zich zowel verspreidt onder hen die worden gered als onder hen die verloren gaan. ₁₆Voor de laatsten is het een geur die de dood aankondigt, voor de eersten een geur die tot het leven leidt. Wie is geschikt voor deze taak? ₁₇Wij zijn niet als zoveel anderen, die aan het woord van God willen verdienen; wij verkondigen het in alle oprechtheid, in opdracht van God, ten overstaan van Hem en in eenheid met Christus.