Psalmen 77

₂Luid roep ik God, ik schreeuw het uit,

luid roep ik God – dat hij mij hoort.

₃Op de dag van mijn nood zoek ik de Heer,

bij nacht hef ik mijn handen, rusteloos,

mijn ziel laat zich niet troosten.

₄Ik denk aan God en moet zuchten,

mijn gedachten vermoeien mijn geest. sela

₅U laat me mijn ogen niet sluiten,

van onrust vind ik geen woorden,

₆ik zie terug op voorbije tijden,

op de dagen en jaren van vroeger,

₇bij nacht denk ik aan mijn spel op de snaren,

mijn hart zoekt, mijn geest vraagt:

₈Zou de Heer voor eeuwig verstoten,

zou hij niet langer liefhebben?

₉Is zijn trouw voorgoed verdwenen,

zijn woord voor eens en altijd verstomd?

₁₀Vergeet God genadig te zijn,

verbergt zijn ontferming zich achter zijn toorn? sela

₁₁En ik zeg: ‘Ik weet wat mij kwelt,

de hand van de Allerhoogste is niet meer dezelfde.’

₁₂Ik denk terug aan de daden van de HEER –

ja, ik denk aan uw wonderen van vroeger,

₁₃overweeg elk van uw werken

en houd in gedachten uw grote daden.

₁₄Uw weg, God, is een heilige weg –

welke god is zo groot als onze God?

₁₅U bent de God die wonderen doet,

u hebt de volken uw macht getoond,

₁₆uw arm heeft uw volk bevrijd,

de kinderen van Jakob en Jozef. sela

₁₇Toen het water u zag, o God,

toen het water u zag, begon het te beven,

een huivering trok door de oceanen.

₁₈De wolken stortten water,

de hemel dreunde luid,

uw pijlen flitsten heen en weer,

₁₉uw donder rolde dreunend rond,

bliksems verlichtten de wereld,

de aarde trilde en schokte.

₂₀Door de zee liep uw weg,

door de wijde wateren uw pad,

maar uw voetsporen bleven onzichtbaar.

₂₁U leidde uw volk als een kudde

door de hand van Mozes en Aäron.