28¹Van David.

U, HEER, roep ik aan,

mijn rots, houd u niet doof.

Als u blijft zwijgen, word ik

een dode met de doden in het graf.

²

als ik u om hulp roep,

als ik mijn handen ophef

naar het hart van uw heiligdom.

³

met hen die onrecht doen,

die hun vrienden vrede wensen,

maar in hun hart zinnen op kwaad.

⁴

vergeld hun naar hun daden,

naar het werk van hun handen,

laat hen voor hun misdrijven boeten.

⁵

noch voor het werk van uw handen.

Breek hen af, bouw hen niet meer op.

⁶De HEER zij geprezen,

hij heeft mijn smeekbede gehoord.

⁷De HEER is mijn kracht en mijn schild,

op hem vertrouwde mijn hart,

ik werd geholpen en mijn hart jubelde,

hem wil ik loven in mijn lied.

⁸De HEER is de kracht van zijn volk,28:8 zijn volk – Volgens sommige Hebreeuwse handschriften en oude vertalingen. MT: ‘voor hen’.

een burcht van redding voor zijn gezalfde.

⁹

wees zijn herder en draag het voor eeuwig.