Psalm 88 88

₂Heer, mijn God, red mij!

Overdag roep ik naar u,

in de nacht wacht ik op antwoord.

₃Luister naar mijn gebed,

hoor hoe ik om hulp roep.

₄Ik ben ziek van ellende,

ik ben al bijna in het land van de dood.

₅Ik heb geen kracht meer.

Het is alsof ik al in mijn graf lig,

₆door iedereen verlaten.

Het is alsof ik bij de doden hoor,

eenzaam en door iedereen vergeten.

Aan de doden denkt u niet meer,

u beschermt hen niet meer.

₇Het is alsof u mij begraven hebt,

in het donker onder de grond.

₈Uw woede is een zware last voor mij,

een last die op mij drukt.

₉Mijn vrienden willen me niet meer kennen,

ze schrikken als ze mij zien.

Uw woede houdt me gevangen.

Nergens zie ik licht.

₁₀Heer, mijn ogen doen pijn van het huilen,

ik doe mijn handen omhoog naar u,

de hele dag roep ik naar u.

₁₁Voor de doden doet u geen wonderen,

zij staan niet op om voor u te zingen.

₁₂In het graf spreekt niemand over uw liefde,

in het land van de dood denkt niemand aan uw trouw.

₁₃Daar in het donker weet niemand van uw wonderen,

daar is alles vergeten,

daar ziet niemand uw goedheid.

₁₄Maar ik, ik roep naar u, Heer,

elke ochtend bid ik tot u.

₁₅Heer, waarom hoort u mij niet,

waarom verbergt u zich voor mij?

₁₆Ik ben ongelukkig,

heel mijn leven al ben ik dicht bij de dood.

Uw woede maakt me wanhopig.

₁₇U straft mij met uw woede,

u maakt me doodsbang.

U vernietigt mij.

₁₈Elke dag weer voel ik uw woede,

overal om mij heen.

₁₉Niemand wil mij meer kennen,

het donker is mijn enige vriend.