Psalm 77 77

₂Ik roep naar God, ik schreeuw het uit!

Ik roep naar God, hij moet mij horen.

₃Ik ben in nood, ik vraag de Heer om hulp.

Dag en nacht bid ik tot hem.

Ik vind geen rust, ik vind geen troost.

₄Ik denk aan God en ik heb verdriet,

ik word wanhopig van het denken.

₅Door God kan ik niet meer slapen.

Ik ben onrustig, maar ik weet niet waarom.

₆Ik denk aan vroeger,

aan de jaren die voorbij zijn.

₇Toen zong ik voor God in de nacht.

Nu lig ik maar te denken,

ik zoek een antwoord op mijn vragen.

₈Wil de Heer zijn volk nooit meer zien?

Zal hij nooit meer van ons houden?

₉Laat hij ons voorgoed alleen?

Zal hij nooit meer spreken?

₁₀Weet God niet meer wat vergeving is?

Is hij alleen nog maar woedend?

₁₁De allerhoogste God is veranderd,

hij laat niets meer zien van zijn macht.

Nu begrijp ik waarom ik lijd!

₁₂Heer, ik denk weer aan uw daden,

aan de wonderen van vroeger.

₁₃Ik wil over uw daden spreken,

ik wil al uw wonderen noemen.

₁₄God, alles wat u doet, is heilig!

Geen andere god is zo machtig als u.

₁₅U alleen doet wonderen,

u laat alle volken zien hoe machtig u bent.

₁₆U hebt uw volk uit Egypte bevrijd,

de nakomelingen van Jakob en Jozef.

₁₇God, toen u verscheen, begon de zee te beven,

de zee begon te beven van angst.

Tot in de diepte beefde het water.

₁₈Regen stortte neer uit de wolken,

hoog in de lucht klonk de donder.

Overal liet u de bliksem flitsen,

₁₉overal liet u de donder rollen.

Uw bliksems verlichtten de wereld,

de aarde schudde en beefde.

₂₀U ging dwars door de zee,

dwars door het diepe water,

maar uw spoor was niet te zien.

₂₁Met uw dienaren Mozes en Aäron

hebt u uw volk uit Egypte geleid,

zoals een herder zijn schapen leidt.