Job 4

₂‘Misschien word je boos als ik tegen je spreek,

maar toch wil ik je graag iets zeggen.

Luister alsjeblieft naar mij.

₃Toen andere mensen het moeilijk hadden,

toen heb jij ze geholpen.

Je gaf ze goede raad,

je gaf ze weer moed.

₄Als het slecht ging met anderen,

dan hielpen jouw woorden hen.

Jij gaf hun nieuwe kracht.

₅Maar nu het met jouzelf niet goed gaat,

nu verlies je de moed.

Nu jou een ramp is overkomen,

nu heb je geen hoop meer.

₆Maar je hoeft niet bang te zijn,

je kunt op God vertrouwen!

Want je hebt altijd eerbied voor God gehad,

je hebt altijd goed geleefd.

₇God doodt geen onschuldige mensen,

hij laat eerlijke mensen niet zomaar verdwijnen.

Dat weet je toch, Job!

₈Maar slechte mensen worden vernietigd.

Mensen die anderen laten lijden, worden gestraft.

Zij moeten zelf lijden.

₉Want als God kwaad op hen wordt, sterven ze.

Als hij woedend wordt, blijft er niets van hen over.

₁₀Slechte mensen lijken zo sterk als brullende leeuwen,

maar op een dag laat God hen zwijgen.

₁₁Dan kunnen ze niet meer roven en doden.

Dan zijn ze voorgoed vernietigd,

dan is er geen spoor meer van hen te vinden.

₁₂Maar luister, ik heb een boodschap gekregen.

Eens hoorde ik een stem, een zacht gefluister.

₁₃Het was midden in de nacht,

ik was in een diepe slaap

en ik had een nare droom.

₁₄Ik werd opeens doodsbang,

mijn hele lichaam trilde.

₁₅Ik voelde een koude adem over mijn gezicht gaan,

en ik schrok enorm.

₁₆Vlak voor mij was iets,

maar ik kon het niet goed zien.

Toen hoorde ik een zachte stem, die zei:

₁₇‘Voor God is niemand zonder fouten,

voor God is niemand volmaakt.

₁₈God vertrouwt zelfs zijn engelen niet,

zelfs bij zijn engelen ziet hij gebreken.

₁₉Dan zijn mensen voor hem zeker niet volmaakt!

Hun lichaam is zwak,

het is alleen maar stof.

₂₀Mensen kunnen zomaar doodgaan.

’s Ochtends zijn ze er nog,

maar ’s avonds zijn ze voorgoed verdwenen.

₂₁Ze worden opeens uit het leven weggehaald.

Ze sterven, zonder te weten waarom.’’