Job 29

₂‘Ik zou willen dat alles was zoals vroeger,

toen God mij beschermde.

₃Hij was altijd bij me,

hij was voor mij als een licht in het donker.

₄Ik voelde me goed, ik was jong en sterk.

God was mijn vriend, hij zorgde voor mij.

₅De machtige God was dicht bij me,

en ik had mijn kinderen om me heen.

₆Ik had het goed, ik was rijk.

Ieder jaar had ik een geweldige oogst.

₇Ik was één van de leiders van de stad.

Als ik naar een vergadering kwam,

₈gingen de jongeren beleefd opzij.

De ouderen stonden op en groetten mij.

₉Als ik sprak, zwegen de andere leiders.

Ze waren stil en luisterden vol aandacht.

₁₀Zelfs de belangrijkste mensen zwegen,

ze stopten met praten en zeiden niets meer.

₁₁Alles wat ik zei, vonden ze geweldig.

Alles wat ik deed, vonden ze prachtig.

₁₂Want ik hielp arme en machteloze mensen,

ik beschermde kinderen zonder vader.

₁₃Aan weduwen gaf ik steun,

mensen met wie het slecht ging, waren mij dankbaar.

₁₄Ik maakte de juiste keuzes, ik was eerlijk.

Ik gaf de mensen waar ze recht op hadden.

₁₅Aan blinden wees ik de weg,

mensen die niet konden lopen, steunde ik.

₁₆Voor arme mensen was ik liefdevol als een vader,

bij de rechter verdedigde ik vreemdelingen.

₁₇Mensen die geweld gebruikten, sloeg ik neer,

en ik redde hun slachtoffers.

₁₈Ik verwachtte dat ik heel oud zou worden,

en ik dacht dat ik in vrede zou sterven.

₁₉Ik voelde me sterk en krachtig,

zo sterk als een boom die dicht bij het water staat.

₂₀Iedereen had respect voor mij.

En elke dag kreeg ik nieuwe kracht.

₂₁Iedereen wilde mijn mening horen.

Als ik iets zei, was iedereen stil.

₂₂En als ik uitgesproken was,

dachten ze na over mijn woorden.

Niemand hoefde meer iets te zeggen.

₂₃De mensen luisterden aandachtig naar me,

ze wilden geen woord missen.

₂₄Ik lachte naar hen, en dat gaf hun vertrouwen.

Ik was vriendelijk, en dat gaf hun moed.

₂₅Ik gaf de mensen leiding,

zoals een koning leiding geeft aan zijn leger.

Ik troostte iedereen die verdriet had.