Gods belofte aan Abraham

Abram heet voortaan Abraham

17¹Toen Abram 99 jaar oud was, kwam de Heer bij hem. De Heer zei: ‘Ik ben de machtige God. Blijf altijd dicht bij mij en doe wat goed is. ²Dan beloof ik dat je heel veel nakomelingen zult krijgen.’ ³Abram maakte een diepe buiging.

God ging verder: ^4-5‘Voortaan heet je niet meer Abram, maar Abraham. Ik beloof je dat er later heel veel volken van je zullen afstammen. ⁶Ik zal je heel veel nakomelingen geven. Er zullen niet alleen veel volken van je afstammen, maar ook veel koningen.

⁷Ik doe je een belofte die ook geldt voor je nakomelingen, en voor alle generaties na jou, voor altijd. Ik zal jouw God zijn en de God van je nakomelingen. ⁸Je bent nu een vreemdeling in het land Kanaän. Maar ik zal dit hele land aan jou geven. Kanaän zal voor altijd het land van jou en je nakomelingen zijn. En ik zal ook hun God zijn.’

Alle mannen moeten besneden worden

^9-11‘Jij moet ook iets beloven,’ zei God tegen Abraham. ‘Je moet ervoor zorgen dat alle mannen en jongens besneden worden. Dat geldt voor jouzelf en voor al je nakomelingen. Jullie moeten je voorhuid weg laten halen. Dat is een teken van de beloftes die wij elkaar nu doen.

^12-13Voortaan moet elke jongen besneden worden als hij acht dagen oud is. Niet alleen de jongens van je eigen familie, maar ook de zonen van je slaven. De zonen die vanaf hun geboorte bij je zijn, en de zonen die je van vreemden gekocht hebt. Aan jullie lichaam zal altijd zichtbaar zijn dat wij elkaar iets beloofd hebben.

¹⁴Mannen die niet besneden zijn, horen er niet bij. Die moeten weggestuurd worden. Want die houden zich niet aan deze afspraak.’

Sarai heet voortaan Sara

¹⁵God zei verder tegen Abraham: ‘Sarai heet voortaan Sara. ¹⁶Ik zal haar rijk en gelukkig maken. Ik zal haar een zoon van jou geven. En er zullen later volken en koningen van haar afstammen.’

¹⁷Abraham maakte een diepe buiging. Maar hij lachte in zichzelf, want hij dacht: Hoe kan iemand van honderd nou een kind krijgen? En Sara is negentig. Hoe kan zij nog een kind krijgen?

God belooft Abraham een zoon van Sara

¹⁸Abraham zei tegen God: ‘Laat al die dingen maar met Ismaël gebeuren. Dat kan toch ook?’ ¹⁹Maar God zei: ‘Nee, Sara zal zelf een zoon van jou krijgen. Die zoon moet je Isaak noemen. Alles wat ik beloof, geldt voor Isaak. En die belofte geldt voor altijd, ook voor zijn nakomelingen. ²⁰Maar jij sprak over Ismaël. Ook Ismaël zal ik rijk en gelukkig maken. Ik zal hem veel nakomelingen geven. En er zullen twaalf belangrijke leiders van hem afstammen. ²¹Maar alles wat ik jou eerder beloofd heb, geldt voor Isaak en zijn nakomelingen. Over een jaar wordt Isaak geboren. Dan krijgt Sara zelf een zoon.’

²²Toen God dat allemaal gezegd had, ging hij weer weg bij Abraham.

Alle mannen worden besneden

^23-27Diezelfde dag liet Abraham alle mannen besnijden: zichzelf, zijn zoon Ismaël en alle mannen en jongens die bij hem hoorden. Het maakte niet uit of ze vanaf hun geboorte bij Abraham woonden of niet. Abraham deed wat God tegen hem gezegd had.

Abraham en Ismaël werden op dezelfde dag besneden. Abraham was toen 99 jaar, en Ismaël was dertien jaar.

Sodom en Gomorra

Er komen drie mannen bij Abraham

18¹Op een dag kwam de Heer weer bij Abraham. Dat gebeurde bij de eiken van Mamre.

Abraham zat in de ingang van zijn tent. Het was midden op de dag en het was heel warm. ²Opeens zag Abraham drie mannen staan. Hij liep vlug de tent uit naar hen toe. Hij maakte een diepe buiging ³en zei: ‘Kom alstublieft met me mee. U bent mijn gast. ⁴Ik zal wat water laten halen, dan kunt u uw voeten wassen. En rust hier maar uit onder de boom. ⁵Het is goed dat u hier langsgekomen bent. Ik zal ook eten voor u halen. Dan krijgt u weer kracht om verder te gaan.’

‘Goed,’ zeiden de mannen, ‘doet u dat maar.’

Abraham geeft de mannen een maaltijd

⁶Abraham ging vlug de tent in. Hij zei tegen Sara: ‘Pak snel een zak fijn meel, maak deeg en bak brood.’ ⁷Daarna liep hij vlug naar zijn dieren en hij zocht een mooi kalf uit. Hij zei tegen een knecht: ‘Maak een lekker stuk vlees klaar van dit kalf.’ De knecht ging snel aan het werk.

⁸Toen het eten klaar was, haalde Abraham ook nog boter en melk. Hij bracht alles naar zijn gasten. Zij gingen eten en Abraham bleef bij hen onder de boom staan.

Over een jaar krijgt Sara een zoon

⁹Toen vroegen de mannen: ‘Waar is uw vrouw Sara?’ ‘In de tent,’ zei Abraham. ¹⁰Eén van de mannen was de Heer. Hij zei: ‘Over een jaar kom ik terug. Dan zal Sara een zoon hebben.’

Sara stond vlakbij te luisteren, bij de ingang van de tent. ¹¹Abraham en Sara waren allebei al heel oud. Sara werd allang niet meer ongesteld. ¹²Ze begon in zichzelf te lachen. Want ze dacht: Hoe kan ik nog zwanger worden? Daar ben ik veel te oud voor! En mijn man is ook al heel oud!

¹³Maar de Heer zei tegen Abraham: ‘Waarom lacht Sara? Waarom denkt ze dat ze te oud is om een kind te krijgen? ¹⁴Voor mij is toch niets te moeilijk! Over een jaar kom ik terug en dan heeft Sara een zoon.’

¹⁵Sara schrok. ‘Ik heb niet gelachen,’ zei ze. Maar de Heer zei: ‘Jawel. Je hebt wel gelachen.’

Sodom is een slechte stad

¹⁶De mannen gingen weer verder. Abraham liep een eind met hen mee. Ze kwamen bij een plek waar ze de stad Sodom konden zien liggen. ¹⁷De Heer dacht: Ik kan Abraham wel vertellen wat ik van plan ben. ^18-19Ik heb hem uitgekozen. Hij moet zijn nakomelingen leren wat ik wil. Ik wil dat ze goed en eerlijk leven. Dan zal ik alles doen wat ik Abraham beloofd heb. Er zal later een groot volk van Abraham afstammen. En als de volken op aarde elkaar geluk toewensen, zullen ze zeggen: ‘Ik hoop dat je net zo gelukkig wordt als Abraham.’

²⁰Toen zei de Heer tegen Abraham: ‘Ik heb vreselijke dingen gehoord over Sodom en Gomorra. Ik heb gehoord dat de mensen daar heel slecht leven. ²¹Ik ga erheen om te kijken of dat waar is. En als het waar is, zal ik die steden verwoesten.’

Abraham vraagt of de Heer Sodom wil redden

²²De twee andere mannen liepen door naar de stad Sodom, maar Abraham bleef bij de Heer staan. ²³Hij ging nog dichter naar de Heer toe en zei: ‘Maar gaat u behalve de schuldige mensen ook onschuldige mensen doden? ²⁴Misschien zijn er vijftig onschuldige mensen in de stad. Moeten die dan sterven? Of wilt u de hele stad vergeven, omdat er vijftig onschuldige mensen zijn?

²⁵U kunt toch niet onschuldige mensen laten sterven als u de schuldige mensen doodt? Dat kunt u niet doen! Er is toch verschil tussen schuldige en onschuldige mensen? U bent de rechter van de hele aarde. U moet toch eerlijk rechtspreken!’

²⁶De Heer antwoordde: ‘Als ik in Sodom vijftig onschuldige mensen vind, zal ik de stad niet verwoesten.’

Abraham blijft het vragen

²⁷Toen zei Abraham: ‘Ik ben maar een mens. Ik mag helemaal niet zo met u spreken. Maar ik probeer het nog een keer. ²⁸Misschien zijn er maar 45 onschuldige mensen. Gaat u dan de stad verwoesten omdat er vijf te weinig zijn?’

De Heer antwoordde: ‘Ik zal de stad niet verwoesten als er 45 onschuldige mensen zijn.’

²⁹Abraham ging nog verder: ‘Misschien zijn er maar veertig onschuldige mensen.’ En de Heer antwoordde: ‘Als het er veertig zijn, zal ik de stad niet verwoesten.’

³⁰‘Word toch niet boos, Heer, als ik nog een vraag stel,’ zei Abraham. ‘Misschien zijn er maar dertig onschuldige mensen.’ En de Heer antwoordde: ‘Als het er dertig zijn, zal ik de stad niet verwoesten.’

³¹‘Ik probeer het nog een keer,’ zei Abraham. ‘Misschien zijn er maar twintig onschuldige mensen.’ En de Heer antwoordde: ‘Als het er twintig zijn, zal ik de stad niet verwoesten.’

³²Ten slotte zei Abraham: ‘Word toch niet boos als ik nog één keer iets vraag. Misschien zijn er maar tien onschuldige mensen.’ De Heer antwoordde: ‘Als het er tien zijn, zal ik de stad niet verwoesten.’

³³Toen de Heer dat gezegd had, ging hij weg. En Abraham ging terug naar huis.

Lot krijgt gasten

19¹De twee andere mannen die bij Abraham geweest waren, waren engelen van de Heer. Zij kwamen ’s avonds in Sodom aan.

Lot zat op het plein bij de stadspoort. Toen hij de mannen zag, ging hij naar ze toe. Hij maakte een diepe buiging, ²en hij zei: ‘Komt u toch met mij mee, heren. U kunt in mijn huis uw voeten wassen en blijven slapen. Dan kunt u morgen verder reizen.’ Maar de mannen zeiden: ‘Nee dank u, we slapen wel hier op het plein.’

³Toen Lot het bleef vragen, gingen ze met hem mee naar huis. Lot bakte brood. Hij maakte een maaltijd klaar en ze gingen eten.

Lots gasten worden bedreigd

⁴Nog voordat Lot en zijn gasten gingen slapen, kwamen alle mannen uit de stad naar het huis van Lot. Ze kwamen van alle kanten, jonge en oude mannen. ⁵Ze riepen: ‘Waar zijn die mannen die bij je logeren? Stuur ze naar buiten. Dan kunnen we ze eens lekker pakken!’

⁶Lot ging naar buiten. Hij deed de deur dicht ⁷en hij zei: ‘Maar mannen van Sodom! Zoiets kunnen jullie niet doen! ⁸Luister, ik heb twee dochters. Die hebben nog nooit met een man geslapen. Die zal ik bij jullie brengen. Doe met hen wat je wilt, maar doe deze mannen niets. Zij zijn mijn gasten. Ik moet hen beschermen.’

De mannen van Sodom bedreigen Lot

⁹Maar de mannen van Sodom riepen: ‘Ga opzij! Jij bent maar een vreemde in deze stad. Dus jij hebt niets over ons te zeggen. Wacht maar, we zullen jou eerst eens even pakken!’ Ze kwamen op Lot af en wilden de deur openbreken.

¹⁰Maar de gasten van Lot trokken hem naar binnen en deden de deur op slot. ¹¹Ze zorgden ervoor dat de mannen buiten opeens blind werden. Ze konden niet eens meer de deur van het huis vinden.

Sodom zal verwoest worden

¹²De mannen die bij Lot waren, vroegen: ‘Heb je nog meer familie hier? Dochters, zonen, schoonzonen? Ga met je hele familie weg uit de stad. ¹³Want de Heer heeft vreselijke dingen gehoord over deze stad. Daarom heeft hij ons gestuurd om de stad te verwoesten.’

¹⁴Lot ging naar de mannen die zijn schoonzonen zouden worden. ‘Kom vlug mee,’ zei hij tegen ze. ‘We moeten weg uit de stad. Want de Heer gaat de stad verwoesten.’ Maar de schoonzonen geloofden Lot niet en lachten hem uit.

Lot vlucht

¹⁵Het begon al bijna licht te worden. De mannen zeiden tegen Lot: ‘Vlug, opschieten. Ga weg met je vrouw en je twee dochters. Want deze slechte stad zal verwoest worden. Ga weg, anders zul je sterven.’ ¹⁶Lot aarzelde. Maar de mannen pakten hem en zijn vrouw en dochters bij de hand. Ze trokken hen mee de stad uit. Want de Heer wilde Lot redden.

¹⁷Buiten de stad bleven ze staan. Eén van de mannen zei: ‘Vlucht toch, want je leven is in gevaar! Vlucht de bergen in. Blijf nergens in het dal stilstaan en kijk niet om. Anders zul je sterven.’

¹⁸Maar Lot zei: ‘Ach heer, ¹⁹ik weet dat u het beste voor mij wilt. U hebt mijn leven gered. Maar de bergen zijn te ver. Dat haal ik niet en dan sterf ik toch nog. ²⁰Dat stadje daar is dichtbij, daar kan ik naartoe vluchten. Dan ben ik gered. In zo’n kleine stad ben ik toch wel veilig?’

²¹De man zei: ‘Goed. Dat stadje zal niet verwoest worden. ²²Vlucht daarheen. Maar snel, want ik kan Sodom niet verwoesten voordat jij in dat stadje bent.’

Vanaf toen werd dat stadje Soar genoemd.

De Heer verwoest Sodom en Gomorra

²³Lot kwam in Soar aan toen de zon opging. ²⁴Toen liet de Heer vuur uit de hemel neerkomen op Sodom en Gomorra. ²⁵Hij verwoestte die steden en het hele gebied eromheen. Alle mensen daar stierven, en alles wat op het land groeide, ging dood.

²⁶De vrouw van Lot had onderweg achteromgekeken. Toen was ze veranderd in een rots van zout.

²⁷Diezelfde ochtend ging Abraham naar de plek waar hij met de Heer gestaan had. ²⁸Hij keek naar Sodom en Gomorra en naar het gebied eromheen. Hij zag dikke rookwolken. Het leek wel of het hele gebied een brandende oven was. ²⁹Maar God had Lot gered toen hij de steden verwoestte. Zo hield God rekening met Abraham.

De dochters van Lot

³⁰Lot durfde niet in Soar te blijven. Hij ging naar de bergen met zijn twee dochters. Daar woonden ze met elkaar in een grot.

³¹Op een dag zei de oudste dochter tegen de jongste: ‘Onze vader zal niet lang meer leven. En verder is er nergens in dit gebied een man om mee te slapen. ³²Laten we vader dronken voeren en dan met hem slapen. Dan kunnen we van hem kinderen krijgen.’

³³Die nacht gaven ze hun vader wijn te drinken. De oudste dochter sliep met haar vader. Hij merkte er niets van. ³⁴De volgende ochtend zei ze tegen haar zus: ‘Ik heb vannacht met vader geslapen. Laten we hem vanavond weer dronken voeren. En dan moet jij met hem slapen. Dan kunnen we allebei kinderen krijgen van onze vader.’

³⁵Ook die nacht gaven ze hun vader wijn te drinken. Nu sliep de jongste dochter met hem, en weer merkte hij er niets van.

³⁶Zo werden de dochters van Lot allebei zwanger van hun vader. ³⁷De oudste dochter kreeg een zoon. Ze noemde hem Moab. Van hem stammen de Moabieten af. ³⁸De jongste kreeg ook een zoon. Ze noemde hem Ben-Ammi. Van hem stammen de Ammonieten af.