1 Samuel 30

₁Na twee dagen reizen kwamen David en zijn soldaten terug in Siklag. Tijdens hun afwezigheid hadden de Amalekieten aanvallen gedaan in het gebied van de Negev-woestijn. Ze hadden ook Siklag aangevallen en veroverd. Daarna hadden ze de stad in brand gestoken. ₂Ze hadden alle vrouwen en kinderen uit de stad gevangengenomen. Maar ze hadden niemand gedood. Ze hadden iedereen meegenomen, en daarna waren ze weggegaan.

₃Toen David en zijn soldaten in Siklag aankwamen, zagen ze wat er gebeurd was. De stad was platgebrand, en hun vrouwen en kinderen waren weg. _4-5Ook Achinoam en Abigaïl, de twee vrouwen van David, waren meegenomen. Achinoam kwam uit de stad Jizreël en Abigaïl kwam uit de stad Karmel. Abigaïl was eerst de vrouw van Nabal geweest. David en alle soldaten begonnen hard te huilen. Ze huilden tot ze niet meer konden.

₆Toen werden de soldaten woedend, omdat hun kinderen meegenomen waren. Ze gaven David de schuld en wilden hem met stenen doodgooien. Maar David bleef vertrouwen op de Heer, zijn God.

₇David riep de priester Abjatar, de zoon van Achimelech. David zei: ‘Ik wil dat je onderzoekt wat de wil van God is.’ Dat deed Abjatar. ₈Toen vroeg David de Heer om raad: ‘Moet ik de Amalekieten achtervolgen? Zal ik ze kunnen inhalen?’ De Heer antwoordde: ‘Ja, achtervolg hen! Je zult ze zeker inhalen, en dan zul je alle vrouwen en kinderen redden.’

_9-10Toen ging David samen met zijn zeshonderd soldaten op weg. Ze kwamen bij de rivier de Besor. Daar bleven tweehonderd soldaten achter. Die gingen niet verder mee, want ze waren te moe om de rivier over te steken. David ging verder met vierhonderd soldaten.

_11-12Aan de kant van de weg vonden een paar soldaten een jongen uit Egypte. Hij had drie dagen en nachten niets gegeten of gedronken. De soldaten brachten hem bij David en gaven de jongen iets te eten en te drinken. Toen hij een vijgenkoek en twee rozijnenkoeken gegeten had, kreeg de jongen weer kracht.

₁₃David vroeg: ‘Wie ben je en waar kom je vandaan?’ De jongen zei: ‘Ik kom uit Egypte, maar ik ben de slaaf van een Amalekiet. Drie dagen geleden ben ik ziek geworden. Toen heeft mijn meester me hier laten liggen. ₁₄We hadden aanvallen gedaan in het gebied van de Negev-woestijn. We hebben toen de steden van de Keretieten, van de stam Juda en van de familie van Kaleb aangevallen. En we hebben Siklag in brand gestoken.’

₁₅David vroeg: ‘Weet je waar de Amalekieten zijn?’ De jongen zei: ‘Ik zal u erheen brengen. Maar dan moet u mij plechtig beloven dat u mij niet zult doden. En dat u mij niet teruggeeft aan mijn meester.’

₁₆De jongen uit Egypte bracht David bij het kamp van de Amalekieten. De Amalekieten zaten in groepen bij elkaar en vierden feest. Ze waren aan het eten en drinken, en ze waren vrolijk. Want ze hadden veel gestolen uit het land van de Filistijnen en uit Juda.

₁₇De volgende ochtend viel Davids leger de Amalekieten aan. Het gevecht duurde tot de avond. Van de Amalekieten konden maar vierhonderd jonge mannen ontsnappen. Zij vluchtten op hun kamelen.

_18-19David bevrijdde iedereen, ook zijn eigen twee vrouwen. Alle vrouwen, kinderen en spullen waren er nog. David nam alles wat de Amalekieten gestolen hadden, mee terug. ₂₀Hij nam ook alle schapen, geiten en koeien mee. En iedereen zei: ‘Dat zijn de spullen die David veroverd heeft!’

₂₁Toen ging David naar de tweehonderd soldaten bij de rivier de Besor. Zij waren niet met David meegegaan, omdat ze te moe waren. Maar nu liepen ze David en zijn andere soldaten tegemoet. Toen David bij hen was, vroeg hij hoe het met hen ging.

₂₂Een paar soldaten die wel tegen de Amalekieten gevochten hadden, begonnen te klagen. Het waren ruziezoekers. Ze zeiden: ‘Die mannen zijn niet met ons meegegaan. Daarom krijgen ze niets van de spullen die we meegenomen hebben. Ze krijgen alleen hun vrouwen en kinderen terug. Daarna moeten ze weggaan!’

₂₃Maar David zei: ‘Nee, dat kan niet! Want de Heer heeft ons al die spullen gegeven. Hij heeft ons beschermd. En hij heeft ervoor gezorgd dat wij de Amalekieten konden verslaan. ₂₄Niemand zal jullie gelijk geven. We zullen de spullen die we meegenomen hebben, eerlijk verdelen. De soldaten die in het kamp gebleven zijn, krijgen net zo veel als de soldaten die gevochten hebben.’

₂₅Zo gebeurde het voortaan. David maakte er een vaste regel van. Die regel geldt nog steeds in Israël.

₂₆Toen kwam David terug in Siklag. En hij stuurde een deel van de veroverde spullen naar de leiders van Juda. Dat waren zijn vrienden. David zei: ‘Deze spullen waren gestolen door de vijanden van de Heer. Maar nu zijn het geschenken voor jullie.’

_27-31David stuurde geschenken naar alle plaatsen waar hij zich ooit samen met zijn soldaten verstopt had. Dat waren: Betuel, Ramot-Negev, Jattir, Aroër, Sifmot, Estemoa, Rachal, de steden van de Jerachmeëlieten en de Kenieten, Chorma, Bor-Asan, Atach en Hebron.