Wat is de Sinai?

De Sinai (of Horeb) is de berg waarop God een verbond sluit met het volk Israël en hun de tien geboden geeft. Deze berg ligt waarschijnlijk in de Sinaiwoestijn op het Sinai-schiereiland in de woestijn bij Egypte.

De berg Sinai wordt ook wel de Horeb genoemd. Het is de berg waarvandaan God heerst, en waar mensen hem kunnen ontmoeten (Rechters 5:5; Psalm 68:9).
De Sinai is een heilige plaats. Mozes moet zijn schoenen uitdoen, omdat de grond waarop hij staat, heilig is (Exodus 3:5). Ook de profeet Elia gaat naar de berg Horeb om God te ontmoeten, als hij op de vlucht is voor koningin Izebel (1 Koningen 19:8-14).
De Sinai wordt in de Bijbel nooit ‘de heilige berg’ genoemd. Die naam verwijst altijd naar de berg Sion in Jeruzalem.

De berg Sinai speelt een belangrijke rol bij de bevrijding van het volk Israël uit Egypte. Op deze plaats maakt de HEER zich bekend aan Mozes, en geeft hem opdracht om het volk uit Egypte te leiden (Exodus 3:1-6).
Tijdens de reis door de Sinaiwoestijn krijgt Mozes op de Sinai de tien geboden van God, nadat hij veertig dagen op deze berg verbleven heeft. Ook vertelt God hem daar hoe de tabernakel eruit moet komen te zien.

In het Nieuwe Testament wordt de berg één keer bij naam genoemd, in Galaten 4:24-25. Hier staat de berg volgens Paulus voor het onvrije verbond dat gold toen de mensen nog slaven waren, voor de komst van Jezus. De Sinai vormt hier een tegenstelling met het hemelse Jeruzalem, waar de mensen echt vrij zijn.

Het is onduidelijk waar de berg precies gesitueerd moet worden. Verschillende tekstplaatsen spreken elkaar tegen. De meest waarschijnlijke locaties zijn in het noorden of het zuiden van het Sinai-schiereiland, tussen Egypte en Kanaän. Via dit schiereiland trok het volk van Israël na de bevrijding uit Egypte (Exodus 16:1). 
Meestal wordt de berg Djebel Moesa (waar nu het Catharinaklooster ligt) in het zuiden van het schiereiland geïdentificeerd als de berg Sinai.