Wat is minuskel?

Minuskelhandschriften vormen, naast de papyri en de majuskels, een aparte groep handschriften van het Griekse Nieuwe Testament. Het is verreweg de grootste groep: er zijn 2846 minuskelhandschriften van het Nieuwe Testament bekend.
Majuskels waren geschreven in losse hoofdletters. Dat was tijdrovend omdat een overschrijver na elke letter zijn rietpen of ganzenveer optilde. Er bestond ook al eeuwenlang een sneller schrift: het cursiefschrift. Daar werden eerst ook hoofdletters voor gebruikt, maar later kleine letters, die aan elkaar geschreven werden. Lange tijd was dit schrift niet geschikt voor officiële documenten. Maar in de zevende of achtste eeuw werd de schrijftechniek verfijnd, waardoor het minuskelschrift ook geschikt werd voor boeken.
Overschrijven ging nu veel sneller. Het minuskelschrift werd tot in de achttiende eeuw gebruikt.

Er zijn zeer veel minuskelhandschriften van het Nieuwe Testament bekend. De oudste fragmenten die we hebben dateren uit de negende eeuw na Christus. Maar de meeste minuskels dateren uit latere tijd: vanaf de tiende tot de twaalfde eeuw na Christus en later. Het grootste deel van de minuskels is op perkament geschreven, een veel kleiner gedeelte op papier.
Grofweg gezegd vormen de papyri de oudste groep handschriften, daarna komen de majuskels, en tot slot de minuskels. Maar er is wel een behoorlijke overlap in de datering van deze drie groepen.