Ziekte in de Bijbel

Er worden in de Bijbel allerlei verschillende ziektes en handicaps genoemd: verlamming, blindheid, doofheid, verschillende soorten uitslag (zoals huidvraat), koorts, etc. In werkelijkheid moet het aantal aandoeningen in de wereld van de Bijbel veel groter zijn geweest, omdat er in de oudheid weinig passende gezondheidzorg was.

In de oudheid gingen mensen ervanuit dat ziektes veroorzaakt werden door krachten buiten henzelf. Dat konden mensen zijn, maar ook demonen of goden.
Ook in de Bijbel worden ziektes soms als straf van God gezien. Om te genezen moet de zieke zich met God verzoenen.

We weten niet precies hoe mensen probeerden ziektes te genezen. Wonden werden verzorgd met olie, wijn, gedroogde vijgen en balsem. Zo verzorgt de barmhartige Samaritaan de wonden van de mishandelde man met wijn en olie (Lucas 10:34).
Naäman moet zich zeven maal onderdompelen in de Jordaan (2 Koningen 5:13-14) om te genezen. En Hizkia geneest als er gedroogde vijgen op zijn wonden gelegd worden (2 Koningen 20:1-11).

Er bestonden ook artsen, maar die konden meestal niet waarmaken dat ze mensen konden genezen. Ze werden dan ook vaak als bedriegers gezien. Jeremia klaagt ironisch dat zijn volk maar niet geneest terwijl er toch zoveel geneesheren in Gilead rondlopen (Jeremia 8:22-9:6). Het feit dat een koning bijvoorbeeld zijn toevlucht bij kwakzalver en leugenaars zocht, kon gezien worden als een gebrek aan godsvertrouwen. (2 Kronieken 16:12)
Van de Joodse geleerde Jezus Sirach horen we een ander geluid. Voor hem staat het vast dat ziekte een gevolg is van de zonde van een mens tegen zijn schepper, maar hij vindt ook dat de zieke zich voor genezing tot een arts moet wenden. Sirach heeft een hele verhandeling geschreven over het raadplegen van artsen. (Zie Sirach 38 en ziekte en genezing bij Jezus Sirach)

Zowel in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament komen verhalen over ziektes voor. Voorbeelden uit het Oude Testament zijn:

In het Nieuwe Testament gaat het vooral om genezingen door Jezus: