Farizeeën en het Nieuwe Testament

Farizeeën worden meer dan honderd keer genoemd in het Nieuwe Testament. In de evangeliën heeft Jezus veel discussies met hen over de uitleg van de wet. De verschillende schrijvers van de evangeliën geven ieder een heel eigen perspectief op de farizeeën.

Jezus was geen lid van de farizese beweging, maar er zijn wel overeenkomsten tussen hem en de farizeeën. Een voorbeeld zijn de gelijkenissen, miniverhaaltjes over een situatie uit het dagelijks leven met een ‘les’ voor het geloof. Zulke gelijkenissen vinden we eigenlijk alleen in de rabbijnse literatuur en in de evangeliën.

De schrijvers van de evangeliën hebben alle vier een eigen idee over de farizeeën. Het verschil tussen Matteüs en Lucas als het gaat om de farizeeën, maakt dit goed duidelijk.
Matteüs geeft een nogal vijandig beeld van de farizeeën. Dat lijkt vooral beïnvloed door het latere conflict tussen de christenen en het rabbijnse jodendom.
De informatie in Lucas lijkt meer overeen te komen met de situatie in de tijd van Jezus zelf. In Lucas komen de farizeeën Jezus waarschuwen als hij in gevaar is. En ze blijven zij hem – naar goed farizees gebruik − op hun maaltijden uitnodigen, ondanks hun meningsverschillen.