Danklied

25¹

Hoog zal ik U prijzen, uw naam loven.

Want wonderbaarlijk zijn uw daden,

sinds mensenheugenis hebt U uw plannen uitgevoerd,

trouw en betrouwbaar.

²U hebt de stad tot een bouwval gemaakt,

de versterkte vesting tot een ruïne;

het bolwerk van barbaren is geen stad meer,

nooit zal ze worden herbouwd.

³Daarom zal het gewelddadige volk U eren,

de stad van wrede volken ontzag voor U tonen.

⁴

een toevlucht voor de armen in hun nood,

een schuilplaats tegen stortbuien, schaduw tegen hitte.

Want het woeden van die wrede volken

is als een stortbui tegen een muur,

⁵als hitte in een dorre streek.

U doet het gejoel van barbaren verstommen,

U tempert de triomf van tirannen,

zoals de schaduw van een wolk de hitte tempert.

Het feestmaal op de Sion

⁶Op deze berg richt de HEER van de hemelse machten

voor alle volken een feestmaal aan:

uitgelezen gerechten en belegen wijnen,

een feestmaal rijk aan merg en vet,

met pure, rijpe wijnen.

⁷Op deze berg vernietigt Hij de sluier

waarmee alle volken omhuld zijn,

het kleed dat alle volken bedekt.

⁸

God, de HEER, wist de tranen van elk gezicht,

de smaad van zijn volk neemt Hij van de aarde weg

– de HEER heeft gesproken.

⁹

Hij was onze hoop: Hij zou ons redden.

Hij is de HEER, Hij was onze hoop.

Juich en wees blij: Hij heeft ons gered!’

¹⁰

maar onder zijn voeten wordt Moab vertrapt,

zoals stro in mest wordt getreden;

¹¹Moab spreidt zijn armen uit

als iemand die tracht te zwemmen,

maar hoe hij ook met zijn armen maait,

de HEER laat hem door zijn hoogmoed ten onder gaan.

¹²Hij haalt de hoge, versterkte muren neer,

Hij maakt ze met de grond gelijk,

ze liggen neer in het stof.