De tempel van Salomo

De tempel in Jeruzalem is waarschijnlijk gebouwd rond de tiende eeuw voor Christus, in opdracht van koning Salomo.

In 1 Koningen 6-7 staat een uitgebreide beschrijving van deze tempel. In 2 Kronieken 3-4 vind je ongeveer dezelfde beschrijving.  
Het Hebreeuwse woord voor tempel is hechal. Dat woord betekent eigenlijk: groot gebouw. In het Oude Testament wordt het woord zo’n tachtig keer gebruikt. Zeventig keer gaat het om de tempel in Jeruzalem. De andere keren wordt er een paleis mee bedoeld.
Salomo liet de tempel bouwen in het oude deel van de stad Jeruzalem. De tempel is een langwerpig gebouw van 30 meter lang, 10 meter breed en 15 meter hoog. De muren zijn gemaakt van steen, en bedekt met cederhout. Dat hout is versierd met houtsnijwerk. 
Voor de tempel staan twee zuilen: Jachin en Boaz. Op het tempelplein staan een groot altaar, een bronzen waterbekken (met de naam de Zee) en tien verrijdbare spoelbekkens.

Net als in de tabernakel zijn er ook in de tempel twee gedeeltes: het heilige en het allerheiligste. 
Het heilige is het voorste gedeelte van de tempel. In dit gedeelte bevinden zich een nieuwe tafel met de toonbroden, een reukofferaltaar, tien kandelaars en allerlei schalen, kommen en tangen, alles versierd met een laagje goud (1 Koningen 7:48-50).
Het allerheiligste is het achterste gedeelte van de tempel. In het allerheiligste staan twee metershoge, vergulde beelden van cherubs (1 Koningen 6:23-28). Tussen deze twee beelden staat de ark van het verbond. 
Alle ruimtes in de tempel zijn met een dun laagje goud bedekt, en versierd met cherubs en bloemenpatronen. 

Deze eerste tempel is in 586 voor Christus verwoest bij de verovering van Jeruzalem door de Babyloniërs. Na 538 werd op dezelfde plaats een nieuwe tempel gebouwd: de tweede tempel.

Van de tempel van Salomo zijn geen archeologische resten gevonden. Er zijn wel resten van tempels in Syrië en Turkije gevonden die in ongeveer dezelfde periode gebouwd zijn.