Wie was Korach in de Bijbel?

Korach is een Leviet tijdens de uittocht van het volk van Israël uit Egypte. Hij verzet zich tegen het leiderschap van Mozes en Aäron. Hij wordt gestraft door God, die hem door de aarde laat opslokken.

De naam Korach betekent: kaal hoofd.
Een andere persoon met de naam Korach is de zoon van Oholibama (Genesis 36:5-18).

Korach is een Leviet. Samen met Datan en Abiram, twee afstammelingen van Ruben, en een groep van 250 belangrijke Israëlieten, verzet Korach zich tegen het gezag van Mozes en Aäron. Hun verzet is vooral gericht tegen het Aäronitische priesterschap: ze vinden dat het hele volk heilig is, en niet alleen de priesters.
Mozes zegt tegen Korach dat beide groepen (Korach en zijn aanhangers, en Mozes en Aäron) bij de ingang van de tabernakel moeten gaan staan met vuurbakken met reukwerk voor God. God zal dan laten zien voor wie hij kiest. Dan opent de aarde zich en daarin verdwijnen Korach, Datan, Abiram en hun families. Vuur uit de tabernakel doodt de andere aanhangers van Korach die reukwerk voor God offerden (Numeri 16:31-35).

In de boeken Kronieken en Psalmen worden toch weer nakomelingen van Korach genoemd: de Korachieten. Zij bewaken de ingang van de tabernakel (1 Kronieken 9:19) en later de tempel. Ze zijn ook tempelzangers (2 Kronieken 20:19).
Verschillende psalmen worden aan de Korachieten toegeschreven: Psalm 42, Psalm 44-49, Psalm 84-85 en Psalm 87-88.