Wie was Jerobeam I in de Bijbel?

Jerobeam I was koning van het noordelijke koninkrijk Israël. Hij regeerde van 927 tot 907 voor Christus.

De naam Jerobeam kan betekenen: Het volk zal groot worden.
Er is ook een latere koning van het noordelijke rijk met de naam Jerobeam.

Jerobeam I wordt koning wanneer tien stammen van Israël in opstand komen tegen Rechabeam, de opvolger van koning Salomo (1 Koningen 12:1-32). Jerobeam I is eerder al in conflict gekomen met Salomo, en de profeet Achia wijst hem aan als de toekomstige koning (1 Koningen 11:26-40). Zo wordt Jerobeam I de eerste koning van het noordelijke koninkrijk Israël.
Als Jerobeam I koning is geworden, kiest hij drie steden vanwaaruit hij de regeringszaken in het noordelijke rijk regelt: Sichem, Penuel en Tirsa. Later zal koning Omri Samaria tot hoofdstad van het rijk maken.

Op godsdienstig gebied maakt Jerobeam I Betel tot de belangrijkste plaats van zijn koninkrijk (1 Koningen 12:29). De Israëlieten hoeven dan voor de grote religieuze feesten niet meer naar Jeruzalem in het koninkrijk Juda.
Jerobeam plaatst in Betel een gouden beeld in de vorm van een stierkalf, een Kanaänitisch symbool van vruchtbaarheid. Ook plaatst hij een stierbeeld in een tempel in de veel noordelijker gelegen stad Dan.
De bijbelschrijvers noemen het vereren van dat gouden stierbeeld door Jerobeam een grote fout, die uiteindelijk zal leiden tot de ondergang van zijn familie en van het koninkrijk Israël (zie 1 Koningen 14:7-16 en 2 Koningen 17:21-23).