Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap

Meester en slaaf | 17 nov 2019

Bijbeltekst(en)

1Van Paulus, gevangene omwille van Christus Jezus, en van onze broeder Timoteüs. Aan onze geliefde medewerker Filemon, 2aan onze zuster Apfia en onze medestrijder Archippus, en aan de gemeente die in uw huis samenkomt. 3Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.

4Ik dank mijn God altijd wanneer ik u in mijn gebeden noem, 5want ik hoor vaak over de liefde en de trouw die u de Heer Jezus en alle heiligen toedraagt. 6Ik bid dat het geloof dat u met ons deelt u een dieper inzicht geeft in al het goede dat ons nader tot Christus brengt. 7Uw liefde heeft mij veel vreugde en troost gegeven, broeder, want door u voelen de heiligen zich gesterkt.

8Hoewel ik in eenheid met Christus het volste recht heb u te zeggen wat u moet doen, 9geef ik vanwege uw liefde de voorkeur aan een verzoek – ik, Paulus, een man van respectabele leeftijd, die nu ook nog gevangenzit omwille van Christus Jezus. 10Ik zou u om een gunst willen vragen voor iemand die tijdens mijn gevangenschap mijn kind is geworden: Onesimus. 11Hij was u destijds niet van nut, maar nu kan hij zowel u als mij goede diensten bewijzen. 12Ik stuur hem naar u terug, hoewel hij me na aan het hart ligt 13en ik hem graag bij me gehouden had. Dan had hij namens u voor mij kunnen zorgen nu ik omwille van het evangelie gevangenzit. 14Maar ik heb zonder uw medeweten niets willen ondernemen, want u moet mij niet een gunst verlenen omdat ik u onder druk zet, maar omdat u het zelf wilt.

15Misschien hebt u hem korte tijd moeten missen om hem voor altijd terug te krijgen, 16niet meer als een slaaf, maar als veel meer dan dat, als een geliefde broeder. Voor mij is hij dat al, hoeveel te meer moet hij het dus voor u zijn, zowel in het dagelijks leven als in het geloof in de Heer. 17Dus, als u met mij verbonden bent, ontvang hem dan zoals u mij zou ontvangen. 18En mocht hij u hebben benadeeld of u iets schuldig zijn, breng het mij dan in rekening. 19Ik, Paulus, schrijf hier eigenhandig neer dat ik u zal betalen. Ik ga er dan maar aan voorbij dat u mij uw eigen leven schuldig bent. 20Kom, broeder, bewijs mij deze dienst omwille van de Heer, stel mij omwille van Christus gerust.

21Ik heb u geschreven in het volste vertrouwen dat u mijn verzoek zult inwilligen, ik weet dat u zelfs meer zult doen dan dat. 22Ten slotte, maak voor mij een kamer in orde, want ik heb goede hoop dat ik dankzij de gebeden van u allen aan u teruggegeven word.

23Epafras, die samen met mij omwille van Christus Jezus gevangenzit, laat u groeten, 24evenals mijn medewerkers Marcus, Aristarchus, Demas en Lucas.

25De genade van de Heer Jezus Christus zij met u.

Filemon 1:1-25NBV21Open in de Bijbel

De komende weken lezen we met Bijbel Basics twee teksten uit de brieven van Paulus. Deze week lezen we de brief aan Filemon. Het is één van de kortste brieven van het Nieuwe Testament.
De brief gaat maar over één onderwerp: Paulus vraagt aan Filemon om de slaaf Onesimus hartelijk te ontvangen en hem niet te straffen. Filemon is een vriend van Paulus. En Onesimus was een slaaf van Filemon, maar hij is bij hem weggelopen. Paulus heeft Onesimus ontmoet in de gevangenis.
Paulus heeft een bijzondere reden voor zijn vraag aan Filemon: Onesimus is christen geworden. Voor Paulus is hij daardoor als een zoon geworden. En voor Filemon is hij nu een vriend: iemand die je helemaal kunt vertrouwen.
In de brief aan de Galaten schrijft Paulus dat er door Christus geen verschil meer is tussen slaven en vrije mensen (Galaten 3:26-28). ‘Jullie zijn allemaal kinderen van God, omdat jullie geloven in Jezus Christus,’ schrijft Paulus in Galaten. En: ‘Verschillen zijn niet belangrijk meer.’

Vraag:
Paulus zegt dat verschillen niet meer belangrijk zijn door Christus. Hoe ervaar jij dat?

Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschapv.4.17.10
Volg ons