Gebroken goud
Mijn favoriete opvoedingspedagoog, dr. W. Terhorst, heeft het in zijn boek ‘Wijs me de weg’ over het ‘Gouden moment’. Het Gouden moment is volgens hem het zeer geschikte moment, dat zich onverwacht en ongezocht voordoet tussen mensen.
Onvergetelijke momenten dus, waar je je over blijft verwonderen omdat ze zo puur en echt zijn.
En iets van zo’n ‘Gouden moment’ maakte ik mee in mijn klas op Curaçao, het eiland waar we destijds woonden en ik als leerkracht werkte.
Het verhaal gaat over Mr. Smiley. Een behoorlijk problematische jongen die altijd een glimlach van oor tot oor heeft. Zijn echte naam is overigens Jayden en zijn thuissituatie is problematischer dan hij zelf. Je hebt vast wel eens kinderen meegemaakt die om aandacht schreeuwen, maar Jayden is een jongen die om aandacht smeekt! Hem wordt liefde onthouden en dat is misschien wel het ergste dat een kind kan overkomen.
Op een middag stond hij uit school aan mijn bureau.
‘Mag ik iets tegen de juffrouw zeggen?’
‘Tuurlijk, Jayden, jij altijd.’
‘Ik zou willen dat juffrouw mijn moeder was…’
Verschrikt kijk ik op van de stapel nakijkwerk.
Zijn blik vertelt me dat hij geen grapje maakt en dat ik er eigenlijk ook geen grapje van moet maken, maar op dit moment kom ik even niet op een alternatief.
‘Je moeder?! Jayden, je weet niet wat je zegt. Je zou na één dag gillend wegrennen bij me.’
‘Nee, juffrouw, je bent lief!’
Lief?! Even moet ik glimlachen. Wat nou lief?! Ik heb hem deze ochtend wel ‘tig’ keer moeten corrigeren en in de pauze heb ik Jayden zonder pardon aan de kant van het speelplein gezet, omdat hij zijn handen niet thuis kon houden. Maar waar menig kind mopperend op mij naar huis zou zijn gegaan, komt hij met een ‘liefdesverklaring’ aanzetten. Kennelijk is de verbazing van mijn gezicht te lezen, want plotseling verandert ook zijn gezichtsuitdrukking.
‘Of wil de juffrouw geen jongen zoals ik?!’
‘Jayden, hoe kom je daar nou bij?!’
‘Iedereen vindt mij stom en vervelend.’
‘Nou, ik vind je lief, net zoals jij mij lief vindt, maar je moeder kan ik niet zijn.’
‘Kan juffrouw ook niet doen alsof?!’
Met pijn in mijn hart kijk ik Jayden aan. Deze jongen mag dan een IQ van beneden gemiddeld hebben, ik moet al mijn hersens laten werken om tot een verstandig antwoord te komen.
‘Doen alsof?! Nee, Jayden, dan blijf ik liever jouw juffrouw als je dat goed vindt, maar wel een juffrouw die heel veel van je houdt.’
Ik weet niet of zijn antwoord op mijn voorstel nou een ja of een nee is, maar hij slaat zijn armen om me heen en legt zijn hoofd even op mijn schouder. Voor ik wat terug kan zeggen, verdwijnt hij al huppelend de klas uit.
Een beetje verdwaasd blijf ik in het lokaal achter en ik kan niks ander doen dan mijn handen vouwen en mijn ogen sluiten. Vanuit mijn hart welt er een gebed op. ’Heer ontferm U over deze jongen.’ Tegelijkertijd ben ik ook dankbaar. Dankbaar voor de openheid en het vertrouwen, dankbaar voor een kans. Een kans om dat beetje liefde te geven waar Jayden naar op zoek is.
Het gesprekje met hem had voor mij iets weg van een ‘Gouden moment’.
Misschien niet in de categorie van 18 karaats of ‘witgoud’.
Een ‘gebroken Gouden moment’ is denk ik de eerlijkste omschrijving.
Maar ach, gebroken goud is ook goud!
Gerie van Dijk
Medewerker Bijbelgebruik bij het Nederlands Bijbelgenootschap. Ze is getrouwd en moeder van drie kinderen.