Nahum 1

₂In God dy’t op syn eare stiet, en in wreker is de Heare.

Ja, in wreker is de Heare en machtich yn grammoedichheid.

In wreker is de Heare foar syn tsjinstanners

en foar syn fijannen wit syn grime fan gjin ophâlden.

₃De Heare is sunich mei syn grime,

mar geweldich yn syn krêft,

Hy lit de skuldige der net maklik foarwei komme.

Troch stoarm en ûnwaar giet syn paad,

wolken binne it stof dat syn fuotten opjeie.

₄Hy ferbiedt de see en leit him droech,

alle rivieren lit Er útdroegje.

Yn Bazan en op ’e Karmel ferwilet it gewaaks;

wat op ’e Libanon groeit en bloeit,

fersuteret.

₅Bergen beevje foar Him en heuvels skodzje;

de ierde set omheech foar syn eagen,

de wrâld mei al wat derop wennet.

₆Wa kin it úthâlde ûnder syn grammoedichheid

en wa kin syn gleone grime trochstean?

Syn grimmitichheid stoart del as fjoer

en de stienrotsen spjalte foar Him.

₇De deis fan ’e benearing is de Heare mear as in bolwurk:

₈As de floed opsetten komt,

stiet Hy noed foar dy’t by Him beskûl sykje.

Mar Hy rekkent ôf mei dy’t it tsjin Him yn ’e kant sette,

en syn fijannen jaget Er de tsjusternis yn.

₉Wat soenen jimme tsjin de Heare betinke?

Hy sil der dochs mei ôfrekkenje,

de benearing komt gjin twadde kear opsetten.

₁₀As yninoar fertiisde toarnstrûken,

as yninoar fergroeid strewelleguod,

sa wurde se fertard,

ferdwine se as droege stoppel.

₁₁By dy is ien weikommen, dy’t kwea tsjin de Heare yn ’t sin hat,

in man dy’t goddeleaze plannen útbret.

₁₂Dit hat de Heare te sizzen:

Al dije se skoan en al binne se noch sa machtich,

se sille weimeand wurde en ferdwine.

Ik haw dy wol fernedere, mar sil it net wer dwaan.

₁₃No brek Ik syn jok dat op dy waacht,

en skuor dyn boeiens stikken.

₁₄Wat dij oanbelanget – hjir is it befel fan de Heare:

Der sil gjin neiteam wêze dy’t dyn namme fierder draacht;

yn dyn godshûs romje Ik houde en getten ôfgodsbylden út ’e wei,

Ik meitsje dyn grêf in rûchskerne allyk.