Maleächy 1

₁In útspraak. It wurd fan de Heare oan Israel troch Maleächy, ‘myn boade’.

₂Myn leafde hat jim foar kar nommen, seit de Heare. En noch freegje jim: Wêr blykt dan út, dat Jo ús leaf hawwe? Wie Ezau Jakob syn broer net? – is de godsspraak fan de Heare. En dochs haw Ik Jakob foar kar nommen ₃en My fan Ezau ôfkeard: syn bergen sil Ik in wyldernis fan meitsje en fan syn erflik honk in oarde foar jakhalzen yn ’e woestyn. ₄As Ezau dan seit: Wy binne te lider slein, mar wy sille de púnfallen wer opbouwe! – dan hat de Heare Almachtich dit te sizzen: Lit dy lju mar bouwe, Ik brek it like hurd wer ôf. Se sille neamd wurde: in goddeleas ryk en in folk dêr’t de Heare foar ivich fergrime op is. ₅Mei eigen eagen sille jim it sjen en jim sille sizze: De Heare bewiist syn gruttens oer it hiele gebiet fan Israel.

₆De soan hat earbied foar syn heit en de feint foar syn baas. Goed, as Ik in heit bin, wêr bliuwt dan de earbied foar My? As Ik baas bin, wêr is dan it ûntsach foar My? – freget de Heare Almachtich jimme, prysters, dy’t myn namme leechlizze. En noch freegje jim: Wêr blykt dan út, dat wy jo namme leechlizze? ₇Hjirút, dat jimme min iten op myn alter bringe. En noch freegje jim: Wêr blykt dan út, dat wy Jo min behannele hawwe? Hjirút, dat jim miene, dat men foar de tafel fan de Heare gjin ûntsach hoecht te hawwen. ₈Let it dan neat, as jim mei in blyn bist oansetten komme om dat te offerjen? Let it dan neat, as jim mei in kreupel of siik bist komme? Kom dêr jim lânfâd mar ris mei oan! Soe dy dêr frede mei hawwe en jim tagedien wêze? – seit de Heare Almachtich. ₉No dan, besykje mar om Gods geunst te winnen en tink mar: ‘Dan sil Er ús wol genedich wêze!’ As jim sa dogge, sil Er jim dan tagedien wêze? – seit de Heare Almachtich. ₁₀Wie der ûnder jimme mar ien dy’t de timpeldoarren ticht die, dat jimme net langer foar neat it fjoer op myn alter oanstieken! Ik haw myn nocht fan jimme, seit de Heare Almachtich, en de offerjefte dêr’t jim mei oankomme, moat Ik neat fan hawwe. ₁₁Wier, fan it fierste easten ôf oan it fierste westen ta is myn namme grut ûnder de heidenfolken en oeral bringe se myn namme offers en suvere offerjeften, want grut is myn namme ûnder de heidenfolken, seit de Heare Almachtich. ₁₂Mar jimme ûnthilligje dy, want jim miene, dat de tafel fan de Heare ûnrein is en dat men foar it iten dat dêrop komt, gjin ûntsach hoecht te hawwen. ₁₃Jim sizze: Och, wat jout it allegear! en jim binne der fiis fan, seit de Heare Almachtich. Mar as jim oansetten komme mei in bist dat net geef is, kreupel of siik, en jim offerje dat, soe sok dwaan fan jimme My oanstean? – seit de Heare. ₁₄Nee, ferflokt is de dogeneat, dy’t in goede raam by de keppel hat en dy plechtich taseit, en de Heare dan dochs in offerbist bringt, dêr’t wat oan skeelt. Want Ik bin in grut kening, seit de Heare Almachtich, en myn namme hawwe de heidenfolken ûntsach foar.