Jozua 4

₁Doe’t it hiele folk goed en wol oer de Jordaan kommen wie, sei de Heare tsjin Jozua: ₂Jimme moatte tolve man út it folk nimme, út elke stam ien man, ₃en har dit opdrage: Helje jimme dêr, midden út ’e Jordaan wei, dêr’t de fuotten fan ’e prysters stilstien hawwe, tolve stiennen. Dan moatte jimme dy meinimme nei it kamp, dêr’t jimme de nacht oerbliuwe.

₄Doe rôp Jozua de tolve manlju dy’t hy út ’e Israeliten oanwiisd hie, út elke stam ien. ₅Jozua sei tsjin har: Gean oan ’e foarkant fan ’e arke fan de Heare, jimme God, lâns nei it midden fan ’e Jordaan. Dan moat elk fan jimme ien stien op it skouder nimme neffens it tal fan ’e stammen fan ’e Israeliten, ₆dat dit in teken wêze mei yn jimme fermidden. As jimme bern dan letter freegje: Wat betsjutte dy stiennen foar jimme?, ₇dan hearre jimme tsjin har te sizzen: Omdat it wetter fan ’e Jordaan foar de bûnsarke fan de Heare ôfsnien waard, doe’t dy troch de Jordaan gong. Omdat it wetter fan ’e Jordaan ôfsnien waard, dêrom binne dizze stiennen foar altyd in oantinken foar de Israeliten. ₈Doe dienen de Israeliten sa’t Jozua har hjitten hie. Hja namen tolve stiennen midden út ’e Jordaan wei, lykas de Heare tsjin Jozua sein hie, neffens it tal fan ’e stammen fan ’e Israeliten. Hja namen dy mei nei it kamp foar de nacht en leinen se dêr del. ₉Ek sette Jozua tolve stiennen oerein yn it midden fan ’e Jordaan, op it plak, dêr’t de fuotten fan ’e prysters dy’t de bûnsarke droegen, stien hienen. Se binne dêr oant hjoed-de-dei ta.

₁₀De prysters dy’t de arke droegen, bleauwen stean, oant alles wat Jozua fan de Heare it folk oansizze moast, dien wie; alles neffens wat Mozes oan Jozua opdroegen hie. It folk makke hurd oan, doe’t se oertrieken. ₁₁Doe’t dan it hiele folk oan ’e oare kant wie, triek ek de arke fan de Heare oer mei de prysters, foar de eagen fan it folk. ₁₂Ek trieken de Rûbeniten, de Gaditen en de heale stam fan Manasse wapene en wol oer, foar de eagen fan ’e Israeliten, lykas Mozes tsjin har sein hie; ₁₃likernôch fjirtichtûzen útriste soldaten trieken oer foar de eagen fan de Heare om yn ’e flakte fan Jericho de striid oan te gean. ₁₄Dy deis makke de Heare fan Jozua in grut man yn ’e eagen fan hiele Israel en hja krigen ûntsach foar him, lykas se foar Mozes hân hienen salang as er libbe. ₁₅Doe sei de Heare tsjin Jozua: ₁₆Jou opdracht oan ’e prysters dy’t de arke mei de ferbûnsakte drage, dat se út ’e Jordaan komme. ₁₇Doe hiet Jozua de prysters: Kom út ’e Jordaan. ₁₈Doe’t dan de prysters dy’t de bûnsarke fan de Heare droegen, midden út ’e Jordaan kamen, tilden se de fuotten op en setten dy op it droege, en dêr kaam it wetter fan ’e Jordaan op syn plak werom en streamde lykas tefoaren wer tusken syn wâlen.

₁₉Neidat it folk de tsiende fan ’e earste moanne út ’e Jordaan kommen wie, setten se by Gilgal, oan ’e eastgrins fan Jericho, har kamp op. ₂₀En dy tolve stiennen dy’t se út ’e Jordaan meinommen hienen, sette Jozua oerein by Gilgal. ₂₁Hy sei tsjin ’e Israeliten: As jimme bern letter oan har heit freegje: Wat moatte dy stiennen dêr? ₂₂dan hearre jim it jimme bern sa út te lizzen: Oer it droege is Israel hjir troch de Jordaan gien. ₂₃Want de Heare jimme God hat de Jordaan foar jimme eagen opdroegje litten oant jimme dêr troch wienen, lykas de Heare jimme God dat ek by de Reidsee dien hat, dy’t Hy foar ús eagen droech makke hat, oant wy dêr troch wienen; ₂₄dat alle folken fan it lân gewaar wurde soenen, dat it de hân fan de Heare is, dy’t sa sterk is en dat jimme altyd ûntsach hawwe soenen foar de Heare jimme God.