Johannes 8

₁Mar Jezus gong nei de Oliveberch. ₂De moarns betiid wied Er al wer yn ’e timpel. Al it folk kaam by Him. Hy gong sitten en learde harren. ₃Doe kamen de skriftgelearden en Fariseeërs mei in frou, dy’t op troubrek trappearre wie. Dy setten se yn it fermidden en seinen tsjin Him: ₄Master, dy frou is op ’e die betrape, doe’t se omgong hie mei in oare man; ₅no hat Mozes ús yn ’e wet oplein, sokken te stiennigjen; wat sizze Jo dêr fan? ₆– Dat seinen se allinnich om Him deryn rinne te litten; se woenen wat fine dat se Him oanbringe koenen. – Mar Jezus bûgde Him foaroer en skreau mei de fingers op ’e grûn. ₇Doe’t se mar oanhâlden mei freegjen, joech Er Him oerein en sei: Wa’t fan jimme noch noait wat ferkeards dien hat, mei de earste wêze om in stien op har te smiten. ₈Doe bûgde Er Him wer foaroer en skreau op ’e grûn. ₉Doe’t se dat hearden, joegen se har ôf, de iene nei de oare, de âldsten it earst en Hy bleau allinne oer mei de frou dy’t yn ’e midden stie. ₁₀Jezus joech Him oerein en sei tsjin har: Frou, wêr binne se no? Hat net ien jo feroardiele? ₁₁Se antwurde: Net ien Hear. Doe sei Jezus: Dan feroardielje Ik jo ek net. Gean no mar en doch tenei gjin kwea wer!]

₁₂Doe spriek Jezus harren wer ta mei de wurden: Ik bin it ljocht fan ’e wrâld; dy’t achter My oan komt, sil wis net yn it tsjuster omrinne, mar hy sil it ljocht fan it libben hawwe. ₁₃De Fariseeërs seinen tsjin Him: Jo getuge fan Josels; jo getugenis jildt net. ₁₄Jezus antwurde harren: Sels as Ik fan Mysels getúch, dan jildt myn getugenis dochs wol; want Ik wit, wêr’t Ik wei kommen bin en wêr’t Ik hinne gean; mar jimme witte net, wêr’t Ik wei kom of wêr’t Ik hinne gean. ₁₅Jimme oardielje neffens de skyn, Ik oardielje net ien. ₁₆En as Ik al oardielje, is myn oardiel betrouber, want Ik stean net allinne, mar Hy dy’t My stjoerd hat, is mei My. ₁₇Der stiet dochs ek yn jimme wet beskreaun, dat it getugenis fan twa minsken jildich is. ₁₈Ik bin it dy’t fan Mysels getúch, mar myn Heit, dy’t My stjoerd hat, getúcht ek fan My. ₁₉Doe seinen se tsjin Him: Wêr is dy Heit fan Jo? Jezus antwurde: Jimme kenne My net en myn Heit likemin; as jimme My koenen, soenen jimme myn Heit ek kenne. ₂₀Dy wurden spriek Er by de skatkeamer, doe’t Er yn ’e timpel ûnderrjocht joech en net ien griep Him, want it wie syn tiid noch net.

₂₁Doe spriek Er harren wer ta: Ik gean fuort en jimme sille om My sykje, mar jimme sille yn jimme sûnden stjerre. Dêr’t Ik hinne gean, kinne jimme net komme. ₂₂Doe seinen de Joaden: Hy sil Himsels dochs net te koart dwaan, dat Er seit: Dêr’t Ik hinne gean, kinne jimme net komme? ₂₃Hy sei tsjin harren: Jimme hearre hjirûnder thús en Ik dêrboppe; jimme binne fan dizze wrâld; Ik bin net fan dizze wrâld. ₂₄Sa’t Ik jimme al sei, jimme sille yn jimme sûnden stjerre; want as jimme net leauwe, dat Ik it bin, sille jimme yn jimme sûnden stjerre. ₂₅Doe seinen se tsjin Him: Wa binne Jo dan? Jezus sei tsjin harren: It hat ommers dochs gjin doel dat Ik mei jimme praat? ₂₆Ik soe frijwat bybringe kinne om jimme te feroardieljen, lykwols Dy’t My stjoerd hat, op Him kin men oan en inkeld wat Ik fan Him heard haw, jou Ik troch oan ’e wrâld. ₂₇Se begriepen net, dat Er it mei harren oer syn Heit hie. ₂₈Doe sei Jezus (tsjin harren): Earst as jimme de Minskesoan omheechstutsen hawwe, sille jimme ynsjen dat Ik it bin, en dat Ik neat op eigen manneboet doch, mar dat Ik sprek lykas myn Heit it My leard hat. ₂₉Dy’t My stjoerd hat, is mei My: Hy hat My net allinne litten, omdat Ik altiten doch wat Him nei ’t sin is. ₃₀Doe’t Er dat ei, begûnen frijwat minsken yn Him te leauwen.

₃₁Doe sei Jezus tsjin ’e Joaden dy’t yn Him leauden: As jimme jim oan myn wurd hâlde, binne jimme wier learlingen fan My; ₃₂jimme sille de wierheid te witten komme en de wierheid sil jimme frij meitsje.

₃₃Se seinen tsjin Him: Wy binne fan Abrahams skaai en wy hawwe noait ûnder in oar stien; hoe kinne Jo dan sizze: jimme sille frij wurde? ₃₄Jezus antwurde harren: Wiswier, wiswier, Ik sis jimme: elk dy’t it kwea docht, is in slaaf fan it kwea. ₃₅In slaaf bliuwt net ivich yn itselde hûs; in soan al. ₃₆Net earder as dat de Soan jimme frij makket, sille jimme wier frij wêze.

₃₇Ik wit skoan dat jimme Abrahams skaai binne; en dochs wolle jimme My fan kant meitsje, omdat myn wurd jim net oan wol. ₃₈Wat Ik sjoen haw by myn Heit, dat sis Ik; sa dogge jimme ek, wat jimme fan jimme heit heard hawwe. ₃₉Se joegen Him ta antwurd: Us heit is Abraham. Jezus sei tsjin harren: As jimme bern fan Abraham binne, doch dan ek sa’t Abraham dien hat; ₄₀mar no wolle jimme My fan kant meitsje, wylst Ik jimme de wierheid sein haw, dy’t Ik fan God heard haw; soks die Abraham net. ₄₁Jimme dogge lykas jimme heit. Se seinen tsjin Him: Wy binne gjin oerwûne bern, wy hawwe mar ien Heit en dat is God. ₄₂Jezus sei tsjin harren: As God jimme Heit wie, soenen jimme My leafhawwe; want Ik bin fan God útgien en sa bin Ik hjir; Ik bin ommers ek net út Mysels kommen, mar Hy hat My stjoerd. ₄₃Hoe komt it, dat jimme myn wurden net begripe? Omdat jimme net ferstean kinne, wêr’t Ik it oer haw. ₄₄Jimme heit is de duvel en jimme wolle itselde dwaan, dêr’t dy heit fan jimme nocht oan hat. Hy hat al fan it earste begjin ôf in minskemoardner west; hy hâldt him ek net by de wierheid, want hy moat neat fan ’e wierheid hawwe. As er liicht, sprekt er nei syn aard, want hy is in liger en hy hat de leagen útfûn. ₄₅Mar My leauwe jimme net, omdat Ik de wierheid sis. ₄₆Wa fan jimme kin bewize, dat Ik mis bin? En as Ik de wierheid sprek, wêrom leauwe jimme My dan net? ₄₇Dy’t Gods bern is, harket nei Gods wurden; dêrom harkje jimme net, omdat jimme gjin bern fan God binne.

₄₈De Joaden antwurden: Hawwe wy net mei rjocht en reden sein, dat Jo in Samaritaan binne en dat Jo in kweageast yn Jo hawwe? ₄₉Jezus antwurde: Ik haw gjin kweageast yn My mar Ik earje myn Heit en jimme ûntnimme My myn eare. ₅₀Ik bin net op myn eigen eare út; der is in Oaren, dy’t dêr op út is en dy’t oardielet. ₅₁Wiswier, wiswier, Ik sis jimme: as in minske him oan myn wurd hâldt, sil er yn der ivichheid net stjerre. ₅₂De Joaden seinen tsjin Him: No binne wy der wis fan, dat Jo in kweageast yn Jo hawwe. Abraham is stoarn en de profeten ek, en no sizze Jo: As in minske him oan myn wurd hâldt, sil er yn der ivichheid net stjerre. ₅₃Steane Jo faaks heger as ús heit Abraham, dat in stjerlik man wie? En de profeten binne ek stoarn; wêr jouwe Jo Josels foar út? ₅₄Jezus antwurde: As Ik Mysels ferhearlikje, hat myn hearlikheid neat te betsjutten; it is myn Heit dy’t My ferhearliket, dêr’t jimme fan sizze: Hy is ús God, ₅₅mar jimme kenne Him net. Ik ken Him al; as Ik sei, dat Ik Him net koe, wie Ik krekt sa’n liger as jimme; mar Ik ken Him al en Ik hâld My oan syn wurd. ₅₆Abraham, jimme heit, hat mei gejubel útsjoen nei myn dei en hy hat dy dei sjoen en der o sa bliid om west. ₅₇Doe seinen de Joaden tsjin Him: Jo binne noch gjin fyftich jier âld, en Jo soenen Abraham sjoen hawwe? ₅₈Jezus sei tsjin harren: Wiswier, wiswier, Ik sis jimme, Ik bin, foardat Abraham der kaam. ₅₉Doe krigen se stiennen op om Him dêr mei te smiten; mar Jezus waard wei tusken it folk en ferliet de timpel.